43 अस्के इद देवुळता डीसातुन ऊळिसि, सबेटोर लोकुर बामतोर. येसु कीयनद कबळतुन लोकुर ऊळिसि बामिंदुर, अस्के येसु तनाङ कग़यवालोरिन इद्रम इतोग़,
ओर कग़यवालोर गालिल पटटे उंदि जागाते जमा आतोर अस्के, येसु ओरिन इतोग़, “माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नाकु कोंटेतोरा कयदे पोस ईयना मन्ह्ता.
पया येसु ओरा संगे ओडातगा तग़्ङतोग़, तग़्ङतस्के वळ्यु बेके मायतायो, बेके मायोयो! इदिन ऊळिसि कग़यवालोर पका बामतोर.
अस्के ओग़ तोप्नेन तोवतोग़. तोवतस्के देवुळतुन जोहर कीसोर-कीसोर येसुना संगे अतोग़. अगा मतोर सबेटोर ओग़ गुडि सव्रेम आतदिन ऊळिसि, देवुळतुन जोहर कीतोर.
अगा मतोर लोकुर बामिसि, ओर्विह्क-ओर्वोग़ वळ्ह्कसोर, “इद बेद्रमता पोल्लो रा? वेग़ अचोन अदिकरते, लावते देयह्किन उकुम ईस्तोग़! अव पेसिह्ताङ गोतो!” इतोर.
अद लोतगा जमा आतोरु पका बामतोर, बामिसि सबेटोर देवुळतुन जोहर कीयलाह आतोर. ओसो ओर पका रेयिसि, “माट कोनि नेंड बामनद कबळ ऊळतल अयो!” इनजोर इतोर.
पया येसु कग़यवालोरिन इतोग़, “(नना मीकु पिसिह कीकन इनजोर,) नावा पोग़ोन विस्वस केविरा?” इतोग़. मति ओर पका रेयिसि, तमतमाय, “अलाले! वळ्दुन, एतुन उकुम ईस्तोग़, अव रेंड आसि वेना उकुमतुन केंजिह्ताङ अयो, इतेके वेग़ बेद्रमतोग़ मन्कल मनदनोग़ रा!” इनजोर ओर बामतोर.
पया ओग़ पेकान येसुनगा तनेकेन, देयम ओन नेल अर्हचि पका तेल्हता. अस्के येसु अद देयमतुन दगा ईतोग़, ईतापया ओग़ पेकान सव्रे कीसि, ओना तपेनगा ईतोग़.
(इव पोल्लोन बाराह्क सीता कीसोर मनदना इतेके,) मावा येसुसामि किर्स्तु तना लावते मयगा वातदिन, माट ओनाङ बळयिरोम मीक वेहतोम. वेहतस्के, पका सत्रल बुदते मन्कलोर पुटिह कीतव पीटोन केंजिस वेहोम; आयो, ओना मिळ्स्कनद डीसातुन मावाङ कोंडाने ऊळतोम.