42 पया ओग़ पेकान येसुनगा तनेकेन, देयम ओन नेल अर्हचि पका तेल्हता. अस्के येसु अद देयमतुन दगा ईतोग़, ईतापया ओग़ पेकान सव्रे कीसि, ओना तपेनगा ईतोग़.
इतस्के ओग़ पेकान ओनगा ततोर, ततस्के देयम येसुन ऊळताहे, ओग़ पेकान तेल्हचि नेल अर्हचीता. पया ओग़ तोडटुह्क बोमुल पेहचोरे दोळ्गिंदोग़.
इतस्के ओग़ हातोग़ मन्कल जीवा अर्सि, वळ्ह्क बोटटोग़. पया येसु ओग़ मन्कन तलिनगा ओस ईतोग़.
वेन तोप-तोप देयम अह्चिह्ता, अस्के वेग़ पका केयिह्तोग़. ओसो तोडटाहि बोमुल पेसनाह, वेन पका तेल्हतह्ता, अद वेन बेस्केन विळ्सो, तिपल कीसोरेन मन्ह्ता.
अस्के येसु इतोग़, “ए विस्वसलेवोरिर, गलत विचर केवालोरिर, मीवा संगे बेचानाह नना मनदकन! मियेनाह्क नाक कयर वास्ता! अले नीवा मग़िन इगा तय,” इतोग़.
अस्के इद देवुळता डीसातुन ऊळिसि, सबेटोर लोकुर बामतोर. येसु कीयनद कबळतुन लोकुर ऊळिसि बामिंदुर, अस्के येसु तनाङ कग़यवालोरिन इद्रम इतोग़,
ओर रेंड कोस्क बार जागा ओडा वग़्हचोर अतापया, ऊळाटु, येसु एता पोग़ोट्क ताकसोरे, ओडाता एरे वायनदिन ऊळिसि, ओर पकाय रेयतोर.
पया पत्रु ताना कयदुन पोस तान निल्पिह कीतोग़, कीसि रांडे आस्किनु, दुस्रोर विस्वसिरिन केयिसि, तबिताल इंजेक जीवा अर्सि निता इन्जि तोहतोग़.
अदिनेनाह्क ए देवुळदीपतगा मनवालोरिर! मीट गिर्दा आम्ह्टु! मति ए इळ्ता बूमतगा, ओसो सम्दुरतगा मनवालोरिर! मीक बेरा गोसा वायग़ा. देयह्कना मुक्याल इंजेके मियगा रेगता. इंजेक तना कबळ कीयलाह, एक्वा दियाङ इलेङ इनजोर अद पुता, पुताह्कु पका ओङ आता,” इनजोर अद लेङ इता.