33 “अद्रमलेह्काने एग़ मीहवाल योहन पापेन तिंदोग़, अंगुर जोमा उनोग़, अदिह्क इसि, ‘ओनगा देयम मन्ह्ता,’ इद्रम मीट ओन इह्निर.
आयो, कग़यवाल गूरुनलेह्का ओसो ओर्युलतोग़ माल्कानलेह्का आयना, इचोने ओन्क बेसु. नना लोता माल्कानन मन्ज तेला, नाके ओर देयह्कना मुक्याल इन्ह्तोर; मीट इतेके लोता मन्कलोरिर इन्जि, मीक बेचोन वीळिस तिपल कीयनुर, इदिन सीताते तासाटु!
वेल्लाङ वर्साङ आताङ, येसु बेर्सतोग़. अव दियाने पापमताहि मिळ्न्दनद सीना इनजोरे, लोकुरिन देवुळता पेदिरते योहन इनवाल एते मीहन्दोग़. वेग़ु यहुदा पटटा पेळ्ह्कल बूमते देवुळता कबुर वेहचोर वातोग़.
मुनेता कालमते एलियाल कबुरतोना लेह्का, योहननाङ केग़यनाङ केनकेनेताङ, इतेके रूटुह्कनाङ केल्कने कोटटद गेंदे उहन्दोग़, नंडटुह्कु तोलाता पेटा दोहन्दोग़. ओना तिंडि इतेके पापेङ, ओग़्वेनेय अचोने मंदु.
योहनि इतेके (देवुळता कबुरतोनन इन्जि तोहतलाह,) रूटुह्कनाङ केल्कने कोटटद गेंदे उहन्दोग़, नंडटुह्कु तोलाता पेटा दोहन्दोग़. ओसो ओग़ पापेङ, ओग़्वेनेय तिंदोग़.
बाराह्क इतेके ओग़ देवुळता विचरते बेरोग़ मनदनोग़. ओग़ बेस्केन अंगुर जोमातुन ओसो बेदे ओचिह कीयनदिन वडोग़ आयनोग़. ओसो तना तलिना पोटालोप्पाडाहिये, देवुळता पवित्र जीवाते निंदनोग़.
मति माने-मन्कना नडुम पुटटोनन बेस तिनजोर-उनजोर वाताह्क इसि, ‘ओन ऊळाट, ओग़ उळ्बे, ओचे, सिद्वा एनवालोरा, पाप्यहलोरा गोतयाल!’ इद्रम मीट नाक इह्निर. (बजरते मनवालोर वेर गळ्स पेकोरा लेह्काने, योहन अह मताह्कु वने मीक अरवोये, नना इह मताह्क वने मीक अरवोये.)
ओरग्डाहि वेल्लाटोर इतोर, “वेग़ पिसाङ आतोग़, रा! वेन देयम पोयता. वेनाङ मीट बाराह्क केंजिह्निर?” इह इतोर.
अस्के यहुदिराङ पेदल्क येसुन इतोर, “निमा सामरितोनिन पर्गेनिन, नीक देयम पोयता इनजोर माट इह्नोम, अद बह जोलिया?”
(ओग़ु मेंदुदा हामुरता लोप्पा वळ्ह्किह्तोग़ बहे इनजोर,) यहुदिर ओन इतोर, “नीक देयम पोयता ऊळा, इंजेक माट पुतोम. अब्रहम वने डोलतोग़, देवुळता कबुरतोर वने डोलतोर. निमा मात्रम इह्निन, ‘बोर नावाङ पोल्लोङ केंजिस अहलेह्का तिरियनुर, ओर बेस्केन हायोर आयनुर,’ इह्निन.
मति उय्तुर बार, विस्वसिरिन ऊळिसि, “वेर अंगुर कल उन्जि ओचतोर, अदिह्क अह आस्तोर,” इनजोर कवतोर.