10 येसु सबेटोरक्के ऊळतोग़, मति बोग़े बह वळ्ह्कोग़. वळ्ह्कवाह्कु वाग़ता कयदोन इतोग़, “नीवा कय आहा!” इताहे ओग़ तना कयदुन आहतोग़. आहतस्के ओना कय पूरा सव्रेम आता.
येसु ओङते सबेटोरिन ऊळतोग़, मति ओर कैंगम बुदते मतदिन ऊळिसि, येसु दुकम आतोग़. आसि वाग़ता कयदोन “नीवा कय आहा!” इतोग़, अस्के ओग़ कय आहतोग़. आहतस्के ओना कय सव्रेम आता.
मति सास्त्रमगूरुर ओसो परुसिर पका ओङ आसि, पलत पेसिस, येसुन बह कीस हव्ककल इनजोर, तमतमाय वळ्ह्किंदुर.
ओग़ मन्कल तेदतस्के, येसु अगा मतोरिन इतोग़, “नना उंद पोल्लो मीक ताल्ह्किह्नन, पोल्वादियाते बाताल पोलिह्ता? बेसता कबळ कीयनदा, बार लाग्वा कबळ कीयनदु? जीवातुन पिसिह कीयनदा, बार बूळे कीयनदु? वेहाट!” इतोग़.
“असि, तेदा, नीवा माग़ि उळ्हच पोय्म, अह कीस अग़ पोस ताकसोर अन,” इनजोर येसु ओन वेहतोग़.