12 अगा देवुळता पेदिरते एग़ मीयलाह, सिद्वा एनवालोर वने वास मतोर, ओर पका लोकुराङ कोताङ तिंदुर. वेर वने “गूरु! माट बाताल कीकोम?” इनजोर ताल्ह्कतोर.
बोर मीक जीवा कीस्तोर, सिरप ओरिने मीट जीवा कीतिर इतेके, मीक देवुळि बाताल इनम ईयग़ा? सिद्वा एनवालोर मुळ्हेर वने अहे कीस्तोरा, केवोर?
“मति सिद्वा एनवाल मन्कल जेक नितोग़. ओन्क पोग़ोन ऊळलाह वने दीरा वावो. ओग़ तना पापमतुन आलिह कीसि, अर्युल पासोर इद्रम पार्तना कीतोग़, ‘ए देवुळबाबा! नना बेरा पापि मन्कनन आंदन. नावा पोग़ोन जीवा लोपा,’ इनजोर इतोग़.
अगा जमा आता मुलु योहनिन इद्रम ताल्ह्कतोर, “पापमताहि मलयना इतेके माट बाताल कीकोम?” इतोर.
ताल्ह्कतस्के ओरिनु “मीक बेचोन सिद्वा एता वेहतोर, अचोने एनाटु! लोकुरिन मुळ्हमाटु,” इतोग़.
(अगा मतोर वेल्लाटोर येसु वेहतद पोल्लोतुन केंजतोर. केंजिसि देवुळता अग़दुन सेतेमता अग़ि इतोर, लोकुर कोंटे केवालोरु सिद्वा एनवालोर इंका अहे इतोर. वेर सबेटोरिन योहन मुनेन देवुळता पेदिरते एग़ मीहच मतोग़.
इदिन केंजिसि ओर मन्कलोरा जीवा काल्सता, अद्रम आतस्के पत्रुनु ओसो दुस्रोर बळयिरिन ताल्ह्कतोर, “मावोरिर! इंजेके मावा पापम एडलाहि बाताल कीकोम? माक वेहाटु,” इतोर.