41 माट इतेक लाग्वा कबळ कीताह्कु, माक काय्दा मतपु, बराबर सिक्सा दोर्कता. मति वेग़ इतेके बाताले कसुर केवोग़,” इनजोर इतोग़.
पिलाति पया नेयम कीयलाह उदतोग़ अस्के, ओना मुते ओन्कु इह कबुर लोहता, “ओग़ सेतेम मन्कना लोप्पा, नना नग़्का पका रेय वसनाह कला कळ्स्कतन, डा. अदिह्क निमा ओना अग़दुह्क अनमा,” इता.
इंजेक वेरगा नावा बातय ताको, मति रोदा कोन आस्तोर इन्जि, पिलाति इचुन एतुन कयदे पोसि, लोकुरा मुनेहु तनाङ कय्किन नोग़तोग़, नोग़्स इतोग़, “वेग़ मन्कन हव्कनद पापमि नाक दल्गमाकि, मति मीके दल्गि,” इनजोर इतोग़.
अस्के कोन पया सीपय्कना साय्बाल ओसो ओना संगे मतोर येसुन पह्रा मनवालोर सीपय्कु इद बूम गल्जनदिन ओसो अगा बह आता, तान ऊळिसि पकाय रेयतोर. “वेग़ निटमे देवुळता मग़ आंदोग़!” इनजोर ओर इतोर.
मति दुस्रोग़ डाकु बार अद्रम इतोन दगा ईसि, “वेन्क दोर्कतद सिक्सा नीक वने दोर्कता. मति निमा देवुळतुह्क वने बह रेयविन रा?
ओसो येसुन इतोग़, “ए येसु! निमा राजाल आतस्के, नाक सीता कीमु.”
मीट विस्वसिरिर पुतप लेह्का, माट मीवा संगे मनदह्पा, मावा ताकमुळ पवित्र, सेतेमता ओसो कसुरलेवा मता, इदिना मीट साक्सि मह्निर, ओसो देवुळ वने साक्सि मन्ह्ता.
अदिह्क मीट देवुळता पोल्लोते वग़्ङिस मन्ह्टु. देयह्कना मुक्यानाङ केंजमाटु. अस्के अद मियग्डाहि वितग़ा.
ओना मोकम एग़ रेहतोर, मति ओग़ु कोदा पोसि बोनाय मोकम एग़ रेहोग़. बेचोन तिपल अर्स तेला, नाक अह कीय्ह्निर मति ऊळाट इन्जि, मुर्तिय दगाङ एवोग़. मति सेतेमते नेयम कीयनद देवुळतुन नमिसि, ताना कयदे तन्क विळ्सिसीतोग़.