53 दिनम मीवा संगे नना मंदिरतगान मंदन अस्के, नाक पोयविर. मति इद मीवा कगो आंदु, इंजेक ईकळता राजेम ताकिह्ता,” इनजोर इतोग़.
येसु पया ओसोवने येरुसलेम मंदिरतगा नेङतोग़. अगा ओग़ काग़्हनेके, पेर्मालोर ओसो दुस्रोर यहुदिराङ पेदल्क, वेर येसुन इनदलाह आतोर, “नियगा मंदिरताहि वीकुरतोरिन पूंडलाह अदिकर मन्ह्ताया? मतेके बेद्रमता अदिकर मन्ह्ता, ओसो इद अदिकर बोग़ नीक ईतोग़?” इन्जि ताल्ह्कतोर.
पया अगा येसुन पोयतकोम इन्जि वास मतोर पेर्मालोरिन, मंदिरता साय्बालोरिन ओसो यहुदिराङ पेदल्किन येसु इद्रम इतोग़, “मीटु कलेन पोयतलाह वातप लेह्का, तल्वर कसेह्कु, टेंगाङ पोस नाक पोयतलाह वातिर अयो!
पया ओरु येसुन पोसि अग्डाह अतोर, अन्जि मोदुल पेर्माना लोन ओतोर. अस्के पत्रु वने उचुन जेक मन्जि, ओरा पयाह पयाह वायलाह आतोग़.
इंजेके नावा जीवा चुहेम आयो. नना बाताल इनदकन? ‘नावा तिपल आयनद कगो वामाकि, तेनग्डाह नाक पिसिह कीम, बाबा,’ इद्रम इनदकना? आयो, इद्रम इनोन, मति इद कगोतेनाह्के, नना इद बूमतगा वातन.
आर तितस्के, यहुदाल चट्ने पलत पेसतोग़. अस्के मुर्गंगा ईकळ आस मता.
इंजेटाहि नना मीवा संगे वेल्लाङ वळ्ह्कोन आयकन, बाराह्क इतेके दुनियातुन राजेम कीयनद वायलाह आता. वास तेला, नावा पोग़ोन ताना बातय अदिकर इले.
इद पोल्लोतेनाह्क, बोरो उय्तुर यहुदिराङ पेदल्क, येसुन पोयतलाह ऊळिंदुर. मति ओना हायना कगो एववाय मताह्कु, ओन बोग़े बोय पग़वोग़.
पया ओर मंदिरताङ पह्रातोर पेर्मालोरक्के ओसो परुसिरक्के मल्स वातोर. अस्के वेर पह्रातोरिन ताल्ह्कतोर, “ओन मीट बाराह्क पोस तविर रा?” इनजोर इतोर.
ओरिन ईकळताहि देवुळता वेह्चतगा वायनदु,देयमदीपता लावताहि देवुळतके वायनदु, अग़ तोहतलाह नीक लोहतह्नन. ओर नाक विस्वस कीतेके, ओरा पापमता मापि आयग़ा, अहे देवुळ आचतोर लोकुरा संगे ओरिह्क जागा दोर्कग़ा,’ इनजोर इतोग़.
ईकळते मतप लेह्कान, देयह्कना कयदे मतल. मति देवुळि माक देयह्कना कयदाहि विळ्सिह कीसि, तना पका जीवा कीतोग़ मग़ना राजेमतगा तचीता.