14 “मति नाटेना दुस्रोर लोकुर ओन विरुद कींदुर. अदिह्क वेग़ मावा नडुम राजेम केमाकेग़ इनजोर, सबेट्क बेरोग़ राजानगा, कबुरतोरिन ओना पयाह लोहतोर.
वेग़ तना लळेम आया पग़वेके, विरुदतोर लळय कीयलाह एवयनामुनेने, तनाङ सीपय्कना संगे कबुर लोहचि, गूनम आयलाह विचर केवेग़.
दायनामुने ओग़ तनाङ ओर्युलतोरग्डाहि दहा ओर्युलतोरिन केयतोग़, केयिसि ओरिह्क दहा बंगरताङ कल्दर्क ईतोग़. ईसि, नना मल्स वानाह्जोम इव कल्दर्कने मीट दंदा कीम्ह्टु इनजोर, वेहच अतोग़.
पया ओग़ राजाल आसि मल्स वातोग़. वासि, नना बंगरताङ कल्दर्क ईस मतन, ओरु दंदा कीसि, बेचोक कमय कीतोर इनजोर ऊळलाहि, ओरिन केय वेहतोग़.
मति इंजेके इगा वेग़ राजेम कीयना आयो इनजोर, बोर नाक विरुद कीतोर, ओरिन नावा मुनेह तचि हव्काट,’ इनजोर माल्काल इतोग़,” इनजोर वेहचि, येसु पीटोतुन मारिह कीतोग़.
ओग़ु तनाय पुटिह कीता बूमतगा वातोग़, मति तनाय लोकुर (यहुदि लोकुर) वेल्लाटोर ओनाङ केंजोर.
“दुनियातोर बेस्के मीकु कोंटे कीयनुर, अस्के इद गोटटुन सीताते तासाटु: मीकाय मुने ओर नाक इंका कोंटे कीतोर.