19 “ओसो उंद पोल्लो केंजाटु. ओर्वोग़ पका साव्कर मन्कल मतोग़. ओग़ डुंगा पंडलेह्काडा रंगताङ, पका दाराताङ गेंदेङ केग़्न्दोग़. ओसो दिनमे बेस सुकमते, गिर्दा-वेळ्काते ओसो बेरा गिजुरते मंदोग़.
कीसि येसुन राजाल इनजोर पास्कलाहि, ओन डुंगा पंड रंगता जगा केग़्पिह कीतोर, ओसो कोयेना गीळ पंडिसि, ओना तलातगा गळ्म कीतोर.
पया ओन उस्किस-पास्किस मारतस्के, तमा केग़्पिह कीतद डुंगा पंड रंगता जगातुन तेंडिसि, ओनाये जगा केग़्पिह कीतोर. अह कीसि, ओनु हव्कनागुटातगा वेळ्हतलाह पलते ओतोर.
पया वेल्ला दिया आयवाय मता, ओग़ उड्लोग़ मग़ि तना मालसोमतुन पूरा ओप्पे कीसि, लोतोरग्डाह एग़िस वेल्ला जेकता देसेमते अतोग़. अन्जि अगा तना मालसोमतुन बेदे कबळतुह्क अरवाहु, लाग्वाङ कबस्कने इके-अके उगसिन पोहतोग़.
पया येसु कग़यवालोरिन ओसो इतोग़, “बोग़ो ओर्वोग़ साव्कर मन्कल मतोग़. ओनगा ओर्वोग़ मेटि मतोग़. वेग़ मेटि ‘नीवाङ कोतान बेदे कबळतुह्क अरवाह, मारिह कीयलाह आतोग़’ इनजोर, बोरो साव्करिन वेहतोर.
“बोग़ाय मुने ततद मुतेन विळ्सिसि, ओसो उंदि दुस्रा मुतेन ततोग़ इतेके, ओग़ साट्याल कबळ कीस्तोग़. ओसो बोग़ाय अद्रम विळ्सिसीतद आंचान बार, तन्क मुते कीतोग़ इतेके, ओग़ वने साट्याल कबळ कीस्तोग़.
मति ओर्वोग़ बार ओसोय गरिब मन्कल मतोग़. ओना पेदिर लाजर मता. ओग़ मेंदुलमेंड बोटाङ आस मतोग़. ओन दिनमे साव्करना लोता अग़दगा, बोरो तचि तासिस अंदुर.
अद आंचानाङ गेंदेङ, डुंगा पंड रंगताङ, ओसो रेंगाल रंगताङ मताङ. ओसो अद आंचाळि बंगरते, मिळ्स्कनव बंडाने, मोतिने पंडटव दुमेङ-दम्रान केग़्स मता. ताना कयदगा बंगरता कस्ला मता. अद कस्ला देवुळतुह्क एग़्ङ वानाह, ताना करब बुदताङ कबस्कने निंदिस मता.
“अलो! निमा बेरा सहरतिन! राजालोर केग़यनव पका दाराताङ गेंदेङ उहचि, बंगर्क, मिळ्स्कनव बंडाङ ओसो मोतिङ केग़तद, रानिना लेह्का मतिन.
अद सहर तना इद्रम सीता कीयलाह आता: नना रानिना लेह्कान उदतन! नना रांडे आंचानन आयोन! नना बेस्केन दुकम आयोन आयकन इनजोर, सीता कीयलाह आता. अदिनेनाह्क अद बेचोन पोग़यिंदु, बेचोन विचर वातप सबे बेसता मादुन दोर्किह कींदु, अचोन तान्क सिक्सा ईम्ह्टु, दुकम ईम्ह्टु.