3 अद्रम आयो! नना मीक वेहतह्नन, मीट वने पापमता अग़दाहि मलवेक अचोन, बेद्रम ओर डोलतोर, अद्रमे डोलकिर.
अस्के पया अद अन्जि, तन्काय लाग्वव एळुङ देयह्किन, तना संगे गोत कीस ततह्ता. अस्के अवु ओग़ मन्कना लोप्पा नेङिस जागा आस्ताङ. पया ओना इंजेटा गोसा, मुनेतदिह्काय वेल्ला करबता आस्ता. अद्रमलेह्काने इद लाग्वा पीळतोरिह्कु, तमाङ जीवाने नावाङ पोल्लोह्क जागा एवाह्कु, इद्रमे गोसा आयग़ा,” इनजोर इतोग़.
इदिन ऊळिसि राजाह्क पका ओङ वाता, पया तनाङ सीपय्किन लोहचि, ओर हव्कतोरिनु कतम बूळे कीसि, ओरा नाटुन ओग़िसीतोग़.
“देवुळि मन्कलोरगा राजेम कीयनद कगो एवयलाह आता. अदिह्क मीटु मीवा पापमताहि मिळ्न्दिसि देवुळतके वाटु,” इद्रम वेग़ वेहन्दोग़.
वेहतस्के येसु ओरिन इतोग़, “गालिल पटटा दुस्रोर लोकुरिह्काय, ओर डोलतोर वेल्ला पापिर मतोर, अदिह्क ओरिन हव्कतोर इनजोर, मीवा विचर मन्ह्ताया?
अद्रमे सीलो इनदनद वेच्चातगा बेरा मिदे मुटटस्के, अट्रा मन्कलोर डोलतोर. बह येरुसलेम सहरतगा मतोर दुस्रोर लोकुरिह्काय, वेर डोलतोरु वेल्ला कसुरतोर मतोर इनजोर, विचर कीय्ह्निरा?
अद्रम आयो! नना मीकु वेहतह्नन, मीट सबेटोरिर वने पापमता अग़दाहि मलवेके, अद्रमे डोलकिर,” इनजोर वेहतोग़.
अदिनेनाह्क पापमता मापि दोर्कना इतेके, पापमता अग़दाहि मलयना. इद कबुरतुन किर्स्तुना अदिकरते येरुसलेमतग्डाह सुरु कीसि, पूरा बूममेंड पोकुर केमुळ आयग़ा.
अदिह्क इंजेके मीट पापमता अग़दाहि मिळ्न्दिसि देवुळतके मल्म्ह्टु, अस्के देवुळि मीवा पापमतुन एडिह कीयग़ा. एडिह कीसि अद मीवा जीवातुह्क आरम ईयग़ा.