12 येसु तान ऊळिसि, तनगा एरे केयतोग़. केयिसि “बायि, नीवा दुकताहि निमा सव्रेम आतिन” इद्रम इनजोरे,
पया ओराङ पार्तनाताङ लोह्कनगा देवुळता पोल्लो काग़्हचोरे, देवुळि लोकुरगा राजेम कीयनदिना लोप्पा बेसता कबुर पोकुर कीसोरे, अहे लोकुराङ सबे रोगह्किन, दुकिनु सव्रे कीसोरे, पूरा गालिलमेंड येसु तनाङ कग़यवालोर बार तिरियतोर.
अदे दिया मुलतस्के, वेल्लाटोर देयह्क-बूतह्क पोयतोरिनु, येसु विळ्सिह कीयनोग़ इन्जि, लोकुर ओनगा ततोर. ततस्के येसु तना तोडटा पोल्लोतेन अव देयह्किन उकुम ईस पूंडटोग़; ओसो सबे दुकिनोरिन सव्रे कीसीतोग़.
अस्के अगा उंद आंचाळ मता, तान अट्रा वर्सानाहि देयम पोस मता. अदिनेनाह्क ताना मोळ्कोटुह्क गूनि पेसिस मता, अद मुर्तिय दिग्ने निता पग़वो आंदु.
ताना पोग़ोन तना कय तासतोग़. तासतस्के चट्नेन अद दिग निता, निचि देवुळतुन जोहर कीया बोटटा.
इद आंचाळ अब्रहमना कूळता आंदु, तेन अट्रा वर्सानाह देयह्कना मुक्याल दोहच तासिस मता. बह पोल्वादियाते तेन दुकताहि सव्रे कीयनद आयोया?” इतोग़.