39 अदिन पुन्जि येसुसामि ओन इद्रम इतोग़, “इके केंजा, मीट परुसिरिर गिनेङ-बट्किन सिरप पलतेनाह तोमिह्निर. मति मीवा लोप्पाडेके इतेके, उळ्बेते लोकुरिन जाळ्पनद निंदिस मन्ह्ता.
बाराह्क इतेके, वायनवु लाग्वाङ विचर्कु, हव्कनदु, सिंड्रि-पोह्डेङ कीयनदु, कले कबळ, जोल बयन ईयनदु, वह्चळि, इवे पोटालोप्पाडाहि पलत पेसनव आंदुङ.
“देवुळता कबुर जोलते वेहवालोरग्डाहि उसरते मन्ह्टु. ओरु गोरेनलेह्का नाळेह केवप दिसिह्तोर, मति ओरा पोटालोप्पाडा विचरि, पिळ्हपळ कीयनाङ लोळ्ङानलेह्का मन्ह्ता.
पया येसु ओरिन इतोग़, “मीटु लोकुरा मुनेह माट सेतेमतोरोम इह्निर, मति मीवा पोटातगा बाताल मन्ह्ता, तान देवुळ पुन्ह्ता. बेव-बेव पोल्लोङ मन्कना विचरते पाय्दाताङ मन्ह्ताङ, अव देवुळतुह्क एग़्ङ वास्ताङ.
अद आंचान ऊळिसि, येसुसामिह्क पका मान वसता. अदिनेनाह्क तानु, “निमा अळमा बायि!” इनजोर इतोग़.
(ओन्क गरिब लोकुरा पर्वा मन्ह्ता इन्जि, अह वळ्ह्कतोग़ इनदनद इले; मति ओग़ कले आंदोग़. ओनगा कोताना बट्वा मंदु, अद बट्वाते येसुना सेवातुह्क वाटटद दान-दर्ममतुन ओग़ कलिंदोग़, अदिह्क इह वळ्ह्कतोग़.)
अस्के सिमोन इस्केर्योतना मग़ि यहुदाल, वेना जीवातगा देयह्कना मुक्याल येसुन कोंटेतोरिह्क पोस ईयना, इद्रमता आय्डा पुटिह कीस मता.
मति पत्रु ओन इतोग़, “अनन्या! देयमदीपता विचरतुन नीवा बुदतगा बाराह्क वाया ईतिन? जागातुन वमतव वळ्गा कोताङ मियेनाह्क तासतिन, वळ्गा कोताङ ततिन, (पूराय कोताङ ततप लेह्का, अविस्किन मयगा तचि ईतिन). इद्रम निमा देवुळता पवित्र जीवाता मुनेह जोल आतिन.
वेर अमेसा देवुळतुन सेवा कीतप लेह्का, सोङ कीयनुर; मति ताना लावतुन निटम मानेम आयोर आयनुर. तिमोति, निमा इद्रमतोर मन्कलोरग्डाह जेक मन.
देवुळता मन्कलोरिह्क सबे तिनदलाह पोलिह्ता. मति पापमते करब आसि, किर्स्तुन विस्वस केवा मनवालोरिह्क, बाताले पोलो. ओराङ विचर्क करबे, अहे ओरा नेह्ना-लाग्वदिन पुनदनद बुद वने करबे!
देवुळता एरे मीट वातेके, देवुळ वने मीवा एरे वायग़ा. एय पाप्यह्लोरिर! करब आतव कय्किन नोग़तप लेह्का, (लाग्वाङ कबस्क केवा, मीवा ताकमुळतुन बेस) कीम्ह्टु. मीट रेंड विचर्क केवा, मीवा पूरा जीवा देवुळतगान मनि.