27 येसु इव पोल्लोङ वेहतस्के, मुडग्डाहि उंद आंचाळ जोरते केयिस इद्रम इता इतेके, “नीक पुटिह कीसि, पाल ऊहतद आंचाळ बेरा देय्वाता आंदु,” इता.
लोहतस्के देवतुल अद पिलातगा अन्जि, “जोहर, देवुळता देय्वातदिनिन! देवुळ नीवा तोळ मन्ह्ता,” इनजोर इता.
निंदतस्के अद मरियान ऊळिस जोरते केयसोर इता, “सबे आस्किह्काय निमाने एक्वा देय्वातदिनिन मरिया, नीवा पोटातगा मनदनद पेनेम वने पका देय्वाता.
ऊळा, इंजेटाहि अमेसा लोकुर नाक देय्वातद इनदनुर, देवुळि तना उड्ला ओर्युलतदिन बेचोन बेस सीता कीता!
अस्के पया अद मल्स अन्जि, तन्काय लाग्वव एळुङ देयह्किन तना संगे गोत कीस ततह्ता. अस्के अवु ओग़ मन्कना लोप्पा नेङिस जागा आस्ताङ. पया ओना इंजेटा गोसा, मुनेतदिह्काय वेल्ला करबता आस्ता,” इनजोर येसु वेहतोग़.
बाराह्क इतेके इद्रमताङ तिपलताङ दियाङ वायना मन्ह्ताङ, अव दियाने ‘वंजो मनदनद आंचाळ देय्वाता, बेस्केने नेलाङ हव्कवद आंचाळ देय्वाता, बेस्केन पाल ऊहवद आंचाळ देय्वाता,’ इनजोर लोकुर इनदनुर.