15 मति ओरग्डाहि उय्तुर बारा, “वेग़ बेल्जेबुब इनदनद देयह्कना मुक्याना साय्तातेने, देयह्किन मन्कलोरग्डाहि पेसिह कीस्तोग़ रा!” इनजोर इतोर.
आयो, कग़यवाल गूरुनलेह्का ओसो ओर्युलतोग़ माल्कानलेह्का आयना, इचोने ओन्क बेसु. नना लोता माल्कानन मन्ज तेला, नाके ओर देयह्कना मुक्याल इन्ह्तोर; मीट इतेके लोता मन्कलोरिर इन्जि, मीक बेचोन वीळिस तिपल कीयनुर, इदिन सीताते तासाटु!
अस्के पया देयह्क पोयताह्कु, मूकाल-गुडि आता मन्कनु, लोकुर येसुनके ततोर. ततस्के येसु ओन सव्रे कीसीतोग़, अस्के ओग़ मन्कल वळ्ह्क बोटटोग़, अहे तोवया बोटटोग़.
येसुनाङ कीताङ कबस्क पूरा सुरिया पटमेंड आबुर आताङ. अस्के सबे रीतिनाङ रोगह्कने ऊटेम आस मतोरु, कुर्मुटटप आतोरु, पटापुटा नोयनद दुकतोरु ओसो देयह्क पोयतोरु, कुळ्न्दिल रोगह्कनोरु, कय्क-काल्क वाग़तोरु, इद्रम सबे रोगह्कनोरिन येसुनके ततोर. ततस्के येसु सबेटोरिन सव्रे कीसीतोग़.
मति परुसिर इनदलातोर, “वेग़ देयह्कना मुक्याना लावतेने देयह्किन पूंडिह्तोग़, रा!” इतोर.
ओरग्डाहि वेल्लाटोर इतोर, “वेग़ पिसाङ आतोग़, रा! वेन देयम पोयता. वेनाङ मीट बाराह्क केंजिह्निर?” इह इतोर.
लोकुर पया येसुन इतोर, “नीक देयम पोयता रा, (पिसानलेह्का वळ्ह्किह्निन)! नीक बोग़ हव्कलाह ऊळिह्तोग़?”
अस्के यहुदिराङ पेदल्क येसुन इतोर, “निमा सामरितोनिन पर्गेनिन, नीक देयम पोयता इनजोर माट इह्नोम, अद बह जोलिया?”
(ओग़ु मेंदुदा हामुरता लोप्पा वळ्ह्किह्तोग़ बहे इनजोर,) यहुदिर ओन इतोर, “नीक देयम पोयता ऊळा, इंजेक माट पुतोम. अब्रहम वने डोलतोग़, देवुळता कबुरतोर वने डोलतोर. निमा मात्रम इह्निन, ‘बोर नावाङ पोल्लोङ केंजिस अहलेह्का तिरियनुर, ओर बेस्केन हायोर आयनुर,’ इह्निन.