32 अद्रमे पया ओर्वोग़ देवुळवडे अदे अग़दुह्क वातोग़. वासि ओग़ वने ओन ऊळिसि एग़िस अतोग़.
“ताना पया गळ्क मनेके, अदे अग़दुह्क ओर्वोग़ बूमयाल अनजोर मतोग़. अनेके एरे एव्सि, ओग़ नेल अरतोग़ मन्कन ऊळिस एग़िस अतोग़.
ताना पया बाताल आता इतेके, अदे अग़दुह्क ओर्वोग़ सामरि जाततोग़ वानेके, नेल अर्स मतोग़ मन्कनगा एवतोग़. एवतस्के ओन ऊळिसि, वेन्क पका जीवा नोता.
अस्केन पोलु जोरते केयिसि, “निमा अह केमा, साय्ब! माट सबेटोरोम इगान मह्नोम,” इतोग़.
पया अगा मतोर युनानिर बाताल कीतोर इतेके, देवुळता पार्तनाता लोता मुक्याल सोस्तिनेस इनवान पोसि, नेयम कीयना जागाता मुनेह नल्हतोर. मति गलियो मुर्तिय पर्वा केवोग़.
मन्कलोर दुस्रोरिन सीता केवा, कुदतासाटिये आलिह कीयनुर, कोताना लालुस कीयनुर, पोग़यसोर तिरियनुर, मोर्दोप आयनुर, देवुळतुन पास्कनुर, तलोग़-तपेरा पोल्लो केंजोर आयनुर, दुस्रोर बेस कीतदिन सीता केवोर आयनुर, देवुळतुन मुर्तिय सीता केवोर आयनुर,