30 अद आलिह कीनेके, देवतुल इता, “मरिया, देवुळि नीक देय्वा ईसि नीक आचता, निमा रेयमा.
अस्के तोप्नेन येसु ओरिन केयतोग़, “नना रा, रेयमाटु, दीरा कीम्ह्टु!” इनजोर इतोग़.
अस्के देवतुलि अव आस्किन इता, “मीट रेयमाटु! हव्कनागुटातगा वेळ्हतोग़ येसुन मीट पर्ह्किह्निर, इद नाक एर्काये.
पया देवतुल ओन इता, “जकरिया! रेयमा, निमा बेद पोल्लोतेनाह्क पार्तना कीसोर मतिन, अद पोल्लोतुन देवुळ केंजता. नीवा मुते इलीसिबा सेळो नेलाङ हव्कग़ा; तान्क ओर्वोग़ पेकाल पुटनोग़. ओग़ पेकाना पेदिर योहन(इतेके ‘देवुळि देय्वा ईस्ता’) इनजोर तासकिन.
“माट उड्ला गोह्डटाङ (गोरेना लेह्का कमजोर मह्नोम इन्जि) मीट रेयमाटु! बाराह्क इतेके देवुळदीपता राजेम मीवा कयदे ईयलाह, मीवा देवुळबाबाल तयरे मन्ह्तोग़.
‘पोलु! मुर्तिय रेयमा, बाराह्क इतेके कय्सर राजाना मुनेह नीकु नितनाय मन्ह्ता. देवुळि तना दयाते, नीवा संगे ओडाते मनवालोर सबेटोरिन वने पिसिह कीयग़ा,’ इनजोर इता.
इचानाह वेहचोर वातन, अव सबे पोल्लोन ऊळिसि, इंजेके उंदिय पोल्लो पेसिह्ता: देवुळि मावा तोळ मतेके, मावा विरुदतोर बेच्वुर मतेकाय, माक बाताले आयो!
देवुळि इताह्कु, माट वने “सामि नाक साय्ता कीस्ता; नना बेस्केन रेयोन; माने-मन्कल नाक बाताले कीया पग़वोग़,” इनजोर दीराते इनदा पग़यह्नल.