22 अस्के यहुदिराङ पेदल्कु तमतमाय वळ्ह्किंदुर, “‘बेगा नना दाकन, अगा मीट वाया पग़विर,’ इद्रम वेग़ बह इन्ह्तोग़? तना जीवातुन तनाय पोहतनोग़, बहे,” इद्रम इंदुर.
अस्के पया यहुदिराङ पेदल्क बाताल कीतोर,येरुसलेम सहरताहि देवुळता मंदिरतगा माळवालोर बूमयालोर, देवुळवडेर, वेरिनु योहनिन ऊळिस वाटु इन्जि लोहतोर. वेर योहननगा वासि “देवुळ लोहवाल पिसिह केवाल राजाल वावाल मतोग़, ओग़ बह निमानेया?” इनजोर योहनिन ताल्ह्कतोर.
ओरग्डाहि वेल्लाटोर इतोर, “वेग़ पिसाङ आतोग़, रा! वेन देयम पोयता. वेनाङ मीट बाराह्क केंजिह्निर?” इह इतोर.
लोकुर पया येसुन इतोर, “नीक देयम पोयता रा, (पिसानलेह्का वळ्ह्किह्निन)! नीक बोग़ हव्कलाह ऊळिह्तोग़?”
यहुदिराङ पेदल्क तमतमाय वळ्ह्कलातोर, “माट पर्ह्कतेकाय दोर्कवाह, वेग़ बेगा दायनोग़, रा? दुस्राङ देसेह्कने बिरोबटो आस मनवालोर मावा लोकुरिन, काग़्हतनोग़ा, दुस्रा जाततोरिन वने काग़्हतनोग़ा?
अस्के यहुदिराङ पेदल्क येसुन इतोर, “निमा सामरितोनिन पर्गेनिन, नीक देयम पोयता इनजोर माट इह्नोम, अद बह जोलिया?”
(ओग़ु मेंदुदा हामुरता लोप्पा वळ्ह्किह्तोग़ बहे इनजोर,) यहुदिर ओन इतोर, “नीक देयम पोयता ऊळा, इंजेक माट पुतोम. अब्रहम वने डोलतोग़, देवुळता कबुरतोर वने डोलतोर. निमा मात्रम इह्निन, ‘बोर नावाङ पोल्लोङ केंजिस अहलेह्का तिरियनुर, ओर बेस्केन हायोर आयनुर,’ इह्निन.
ओग़ बूमते मनदह्पा, पापि मन्कलोर ओन पकाय विरुद कीस मतोर, अस्के वने केमेन आपतोग़. मीट वने विस्वसता लोप्पा बागिसि, आरेम आयमाट, येसुन सीता कीम्ह्टु.
इंजेक माट वने, ओग़ लजा अरतप लेह्कान, लजा अरयकल. ओना संगे पलते दायना लेह्कान, (पाळ्ना करलता नोमळतुन विळ्सिसि, अद करलतुन नोमवालोरा मुनेह) कदरलेवा मनदलाह, माट तयर आयकल.