11 (ओग़ वळ्ह्कतद पोल्लो तान्क पङ्ने तेळियवाह्कु,) अद इता, “दादा, नियगा एग़ तोग़लाहि जेरना वने इले, ओसो चुवातगा एग़ वने पकाय इळ्न मन्ह्ता. इतेके इद जीवात मनदनद एग़ु बेग्डाह वायग़ा?
इतस्के निकोदेमि बयल आसि ओन इतोग़, “बातालि? पूना पुटमुळ इतेके बाताल? मन्कल मुय्तोग़ आतस्के, तना तलिना पोटातग्डाहि ओसो बह पुट पग़यनोग़?” इतोग़.
मति नना ईयनद एतुन बोर उनडनुर, ओरिह्क पया मुर्तिय एग़ उनडा वसो आयग़ा. नना ईयनद एग़ मात्रम, ओरा लोप्पा अमेसा पिसलाह ईयनदु, ऊता एग़लेह्का पोङग़ा,” इनजोर इतोग़.
पंडुमता मारेंगा बेरा दियाते, येसु तेदिसि बेह्राङ वळ्ह्कतोग़, “बोरिह्क एग़ उनडा वसता, ओर नयगा वास उनिर.
मति पत्रु, “आयो सामि, मोसानाङ अडोङ वेहतपु पोल्वविन, कळ्वोग़ कीयनविन, बेस्केन नना तिनोन,” इनजोर इतोग़.
मति बोग़ु मन्कना बुदते ताकिह्तोग़, ओग़ देवुळता जीवाताङ पोल्लोन केंजोग़. ओग़ अव पोल्लोन बुदलेवव पोल्लोङ इन्ह्तोग़. बाराह्क इतेके, देवुळता जीवातेने, अव पोल्लोन बेस-नेह्ना पर्ह्किस ऊळनदु. ओग़ अद्रम केवाह्कु, अविस्किन पुनदा पग़वोग़.
ओसोवने इता, “सबे पोल्लोङ इंजेके करल आताङ. सबेटविना मोदुल वने ननाये. सबेटविना कोड वने ननाये. सबेटविन सुरु केवानन वने ननाये, सबेटविन मारिह केवानन वने ननाये. एग़ उनडा वसतोरिह्क पुनेमते एग़ ईकन. अद एग़ु पिसमुळ ईयनद एताङ कनिर्कनाहि पेसिह्ता.
पया अद देवतुल नाक उंद बेरेग़ तोहता. अद बेरेटा एग़ु आदुर्कना लेह्कान, सिरसिर एडिस मता. अद एग़ु जीवा ईयनद मता. देवुळता ओसो गोरेपिलाता राजकुर्सतग्डाहि, अद बेरेग़ पोङसोर मता.
देवुळता जीवा, ओसो गोरेपिलाता संगे जोळेम आयनद मर्मपिला, येसुन “वय!” इनजोर इन्ह्ताङ. इद पोल्लोतुन केंजवालोर वने, “वय” इनजोर इनिर. एग़ उनडा वसतोर वायिर, विचर मनवालोर मन्कलोर, जीवा ईयनद एतुन पुनेमते उनिर.