16 मति पत्रु इसि, पलत अग़दगा निच मतोग़. अदिह्कु पत्रुना संगतोग़ मोदुल पेर्माना पुतोग़ मताह्कु, मल्स पलत वासि अग़दगा राका मनदनद पिलातुन वेहतोग़, अद पया ओर पत्रुह्क लोप्पा ओळियलाह ईता.
इके पत्रु लोता रेसातगा उदिस मतोग़ अस्के, उंद ओर्युल आंचाळ ओनगा वासि इता, “गालिल पटटोग़ येसुना संगे निमा वन मतिन, अय?” इता.
वर्सामेटे आवना पंडुमतस्के, जेलतगा मनवाल बोनाय वग़ोन विळ्सना, इद्रम गुमसि लोकुरेनाह्क कींदोग़. इतेके यहुदि लोकुर बोन विळ्सा इनजोर वेहन्दुर, ओन वेग़ गुमसि वर्सामेटुह्क पंडुमता दियाते विळ्सिंदोग़.
वर्सामेटा आवना पंडुमतस्के, जेलतगा मनवाल बोनाय वग़ोनु, यहुदि लोकुर बोन विळ्सा इनजोर वेहन्दुर, ओन गुमसि पंडुमता दियाते विळ्सिंदोग़.
अस्के सबेटोर लोकुर कलियिसि, “वेग़ येसुन हव्कलाह वेहा! मयेनाह्क बरबसिन विळ्सा,” इनजोर रोदा पोयतोर.
पत्रु अगा अतोग़ अस्के, अग़ केहतद मता. अग़दगा निचि, (“बेह अतिर दादा?” इन्जि,) तेल्पतुन कोह्कतोग़. कोह्कतस्के रूदे पेदिरता उंद ओर्युल पिला वित वाता.