8 “आयो, आयो, निमा नावाङ काल्किन मुर्तिये बेस्केन नोग़मा!” इन्जि पत्रु इतोग़. अस्के येसु इतोग़, “नना नीवाङ काल्किन नोग़वेके, नीक नयगा जागा दोर्को आयग़, रा!” इतोग़.
अस्के पत्रु येसुन बाजेते अबर ओसि इतोग़, “सामि, अद विचरे केमा निमा! अह मुर्तिय आयमाकि,” इन्जि येसुना वेहतद पोल्लोता अडम वळ्ह्कतोग़.
‘नाक दाया वसो, रा!’ इन्जि, वेग़ पेकाल इतोग़, मति पया बहो आलिह कीसि, वेना विचर मिळ्न्दताह्कु, वेग़ कबळतुह्क अतोग़.
अस्के पत्रु येसुन इतोग़, “सबेटोर नीक विळ्सिस अतेकाय, नना इतेक नीक बेस्केन विळ्सिस वितोन आयकन, गूरु.”
“आयो, नाक नीवाय संगे हामुर वातेक तेला बेसे, मति नीक पुनोन इन्जि, नना मुर्तिय इनोन आयकन,” इन्जि पत्रु इतोग़. इतस्के कतमतोर कग़यवालोर वने वेनाङ केंजिस अहे इतोर.
अह कीसोर येसु सिमोन पत्रुनगा एवतोग़. अस्के पत्रु येसुन इतोग़, “अलो सामि, निमा नावाङ काल्किन बाराह्कु नोग़यह्निन?” इतोग़.
“अह इतेके नावाङ वेट काल्किन नोग़मा, मति नावाङ कय्किनु, तलातुनु वने नोग़्म,” इनजोर पत्रु ओन इतोग़.
इतस्के “इह केंजा, नना सेतेम वेहतह्नन, बोग़े एताहि ओसो देवुळता जीवाताहि पुटवालेवा, देवुळ राजेम केवालोर लोकुरगा ओन्कु जागा दोर्को आयग़ा.
इंजेके निमा आल्सेम केमा. अले तेदिसि, येसुना पेदिरते एग़ मीयना रिवज कीम; ओना पेदिर पोस केयिस, पार्तना कीम. अस्के ओग़ नीवा पापमतुन नोग़यनोग़,’ इनजोर इतोग़. (अस्के नना येसुना पेदिरते एग़ मीतन.)
मीवा मुडग्डाहि उच्वुर मन्कलोरिर मुने अद्रमे मतिर. मति येसुसामि किर्स्तु मयेनाह्क डोलताह्कु, मावा देवुळि तना जीवाते मीवा जीवातुन नोग़ता, नोग़्सि मीक तनेनाह्क एग़िह कीता, सेतेमतोर कीता.
ओरिन एग़लेह्काडा तना पोल्लोते एडिह कीस, तनेनाह्क एग़िह कीयलाहि,
मीक जोल काग़्हवालोर इद्रम वेहतह्तोर, “मावा लेह्का तिपलता नोमळ कीयना, पोग़ोटाङ देवतुल्किन मोळ्कना,” इन्ह्तोर. इद्रम वेहचि, मीट देवुळता राजेमता लायकतोरिर आयविर इनजोर, मीवा पोग़ोन कसुर ओपलाह एमाटु. अद्रमतोर मन्कलोर इद्रम-इद्रमताङ लेकाङ ऊळतोम इनजोरे, तमाय मन्कना बुदते उगसे पोग़यसोर तिरियिह्तोर.
इद्रमताङ अडोङ-उतुर्क पुटिह केवालोर पका बुदतोर, देवुळतुन कर्तुळते नोमवालोरा लेह्का दिसिह्तोर. बह इतेके माट उड्ला बुदतोरोम इन्जि, ओरु सबेटोरिन तोहतह्तोर, ओसो तमाङ मेंदुस्किन पकाय तिपल कीसि आव्रे कीस्तोर. मति निटम ऊळतेके, इव अडोङ-उतुर्क मावा पापम बुदतुन आव्रे कीयलाह, मुर्तिय कबळतुह्क अरवोङ.
मावा जीवा माक कसुर तोहवा, मावा जीवातगा किर्स्तुना नेतुर इल्ह्कतप लेह्का आता. माट पवित्र एते बिळबिळ एग़ मीतप लेह्का आतल. इव सबे पोल्लोन पुन्जि, मावा विस्वस मेग़्किस मन्जि, माट पूरा जीवाताहि देवुळता एरे अनिङ.
इतस्के, “नना पुनोन बाबा, निमान वेहा” इतन. इतस्के ओग़ इतोग़, “वेर मन्कलोर पकाय गोसा आतोर; मति आक्रि एवनाह आपिस वातोर. गोरेपिलाता नेतुरता मेटे, वेर सिर्तम आसि, डागिललेवोर आतोर.