11 वेग़ मेल्किसेदेकना लोप्पाडाङ पोल्लोङ वेल्लाङे मन्ह्ताङ. वेहेनन; मति मीट केंजलाह लंडा आंदिर. अदिनेनाह्क मीक तेळियिह कीयलाह तिपल मन्ह्ता.
बाराह्क इतेके ओरा बुद गळ्स आता; केव्कने केनकेने केंजिह्तोर, ओसो तमाङ कोंडाङ पिहतह्तोर. अद्रम आसि ओर कोंडाने ऊळ पग़वोर, केव्कने केंज पग़वोर, बुदते पुनदा पग़वोर, अहे सव्रेम आयलाह नयगा वावोर,’ इन्जि देवुळ यसयान इन्ह्ता. (इद पोल्लो नावाङ केंजवोरा लोप्पा इर्सा करल आता.)
इतस्के येसु ओरिन इतोग़, “बह इंजेक वने नना बोनन इन्जि मीक तेळियोया? (इंका वन नाक विस्वस केविरा?)” इतोग़.
पया येसु इतोग़, “मीट मुर्तिय बुदलेवोरिर आंदिर! देवुळता कबुरतोर वेल्लाय मुने वेहतव पोल्लोन विस्वस कीयलाह, बह विचर केविर?
नाक ओसो वेल्लाङे गोटिङ मीक वेहतनव मन्ह्ताङ, मति अव मीक इंजेके तेळियलाह वेल्लाय मुस्किल आयनुङ.
बाराह्क इतेके, देवुळता पोल्लो तेळियलाह, वेरा बुद गळ्स आता. तमाङ केव्कने केनकेनेन केंजिह्तोर, ओसो ऊळवाह कोंडान पिहतलाह आतोर. अद्रम केवेक कोनि, तमाङ कोंडाने सेतेमतुन ऊळेर, तमाङ केव्कने नावाङ केंजेर, तमा बुदते पुनेर, पुन्जि नयके मल्स वावेर, अस्के नना वेरिन बेस केवेनन,” इनजोर वेहा’ इता.
अहे मेल्किसेदेक पेर्माना लेह्कान, देवुळि ओन पेर्माल कीता.
मीट वेल्लाय मुने विस्वसिरिर आतिर. इचोटे विस्वसता पोल्लोतुन, दुस्रोरिह्क काग़्हवालोर आयना मता. मति देवुळताङ पोल्लोनु, ओसोवने सुरुताहि मीक काग़्हतना लेह्का आता अले! इंका वने पाल उनवालोर पिलाङ-पेकोरा लेह्कान मह्निर, गाटो तिनदा पुतोरा लेह्का आयविरे.
तनाङ सबे सीटिने, इदे पोल्लोतुन रासिह्तोग़. ओनाङ सीटिने उचुक पोल्लोङ पुनदा पग़वप मुस्किल मन्ह्ताङ. तेळियवोर ओसो कमजोर विस्वसतोर मन्कलोरु, अव पोल्लोना अर्तमतुन मिळ्हच मन्ज वेहतह्तोर. सास्त्रमताङ दुस्राङ पोल्लोन वने, अहे कीस्तोर. इद्रम कीसि, ओर तमाय जीवातुन बूळे कीस्तोर.