1 माल्कालोरिर! मीक वने देवुळदीपतगा ओर्वोग़ माल्काल मन्ह्तोग़ इनजोर, सीता कीम्ह्टु. अदिनेनाह्क मीवा ओर्युलतोरा संगे सेतेमते ताकाट, मुर्तिय सेट्बेट केवा बेस ऊळाट.
‘मीट वने नावा अंगुर वाळुमतगा कबळ कीयलाह अन्ह्ट रा! नना मीकु बेद बूत ओप्पिह्ता, अद ईकन,’ इन्जि माल्काल इतोग़. अह इताहे पया ओर वाळुमतगा अतोर.
पया ओग़ राजाल आसि मल्स वातोग़. वासि, नना बंगरताङ कल्दर्क ईस मतन, ओरु दंदा कीसि, बेचोक कमय कीतोर इनजोर ऊळलाहि, ओरिन केय वेहतोग़.
बह इतेके, बोग़ दुस्रोरा पोग़ोन दया केवोग़, देवुळ वने नेयम कीयनद दियाते, ओना पोग़ोन दया केवो आयग़ा. मति दया केवालोर मन्कलोर, नेयमतुह्क रेयोर आयनुर.
इह केंजाट! मीटु लोकुरिन पोलमतगा कोया वेहतिर, मति ओरिह्क बूति एविर. इद्रम बूत एवद पापमतुन देवुळ ऊळता. ओसो बूतिनोरा केयनद लेङ वने, बेरा डीसाता सामिनगा एवता.
“गोरेपिलाता संगे वेर राजालोर लळय कीयनुर; मति गोरेपिला सामिरा सामि, राजालोरा राजाल मताह्कु, अद तना केयतोर, आचतोर, विस्वसिरा संगे, वेर राजालोरिन गेल्सग़ा.
ओना गेंदेतगा ओसो कोग़्कतगा तना पेदिर रासिस मता. अद इद्रम मता: “सबेटोर राजालोरा राजाल, सामिरा सामि” इनजोर मता.