2 पया अनन्याल बाताल कीतोग़ इतेके, वमतव कोतानग्डाहि, वळ्गा कोताङ तमेनाह्क लोन तासतोग़. इद पोल्लोतेनाह्क तना मुते वने ओन्क तोळ आता. पया पिसतव कोतान बळयिरगा तचि ईतोग़.
“वेर तमाङ कतम कबस्किन लोकुर ऊळना इन्जि कीस्तोर. देवुळता पोल्लो रासिसि निहच तासतव ताय्तिङ बेराङ-बेराङ पंडिसि, वेरु तमाङ डंडाकय्कनगा ओसो कपरातगा दोहतह्तोर. ओसो तमाङ गेंदे-कोङिह्कु लाट-लाट लासाङ वेळ्हतह्तोर. लोकुर वेरिन पका कर्तुळ इनदना इन्जि वेर इह कीस्तोर.
(ओन्क गरिब लोकुरा पर्वा मन्ह्ता इन्जि, अह वळ्ह्कतोग़ इनदनद इले; मति ओग़ कले आंदोग़. ओनगा कोताना बट्वा मंदु, अद बट्वाते येसुना सेवातुह्क वाटटद दान-दर्ममतुन ओग़ कलिंदोग़, अदिह्क इह वळ्ह्कतोग़.)
येसुन विस्वस कीतोर सबेटोर ऐंगेन कलियिंदुर, ओसो तमा सामनतुन ओर्विना-ओर्वोग़ काळ्ङसोर पिसिंदुर.
अद्रमे विस्वसिरा मुडगा अनन्याल पेदिरतोग़ मन्कल मतोग़, ओना मुतेना पेदिर सपिराल आंदु. आळ इर्वुर आसि तमा उचुन जागातुन वमतोर.
मति पत्रु ओन इतोग़, “अनन्या! देयमदीपता विचरतुन नीवा बुदतगा बाराह्क वाया ईतिन? जागातुन वमतव वळ्गा कोताङ मियेनाह्क तासतिन, वळ्गा कोताङ ततिन, (पूराय कोताङ ततप लेह्का, अविस्किन मयगा तचि ईतिन). इद्रम निमा देवुळता पवित्र जीवाता मुनेह जोल आतिन.
पया पत्रु तान इतोग़, “अले! वेहा! मीवा बूमतुन इचोके कोताने वमतिरा?” “इंगो दादा! इचोके” इता.
मियग्डाहि बोग़े तना कुदता कदर पर्ह्कमाकेग़, अहे उगसताङ पोमाडेङ केमाकेग़. मति कुदि उड्ला बुदतोग़ आसि, दुस्रोरिन आपुह्काय वीळिसि, कदरतोरा लेह्काने ऊळना.