17 आयो रा! इद्रम कीकल, (ओरिह्क सिक्सा एवल); मति इद पोल्लो आबुर आयना आयो इनजोर, इंजेटग्डाहि वेग़ येसुना पोल्लोतुन बेगान वेहमाट इनजोर, ओरिन रेय्पिह कीसि विळ्सिसीकल,” इतोर.
अदिनेनाह्क मूंड दियाङ आनाह्जोमु, गुमयातगा पह्रा कीया वेहा. अह केवेके, ओनाङ कग़यवालोर वासि, सेत्तातुन कलिस ओयनुर बारा, अह कीस, वेग़ हासि ओसो जीवा अरतोग़ इनजोर, लोकुरिह्क नाळेह कीस वेहतनुर. अस्के वेग़ मुने लोकुरिन बह नाळेह कींदोग़, तान्काय एक्वा इंजेक लोकुर नाळेम आयनुर,” इनजोर ताल्ह्कतोर.
अस्के ओर तोवया बोटटोर. पया येसु ओरिन वेहतोग़, “ऊळाटु, इद पोल्लो बोग़े बार पुनदनायो.”
नाक लोहतोग़ बाबान वेर पुनवाह्कु, मीट नावाङ कग़यवालोरिर इन्जि, मीकु इद्रमताङ तिपल्क ईयनुर.
इंजेके देवुळता लावते सव्रेम आतोग़ पुटकूटाल, रेंड वीसाङ वर्साह्काय एक्वा वय्सतोग़ आंदोग़ इनजोरे, सबेटोर लोकुर देवुळतुन जोहर कींदुर. अदिह्के लोकुर माक विरुद आयनुर इन्जि, लोकुरिह्क रेयिस तग्वाङ केवालोर ओरिन पका रेय्पिह कीस, विळ्सिस ईतोर.
मंदिरता दरोगाल ओसो पेर्मालोर इद पोल्लोतुन केंजिसि, इंजेके बह आयग़ा इनजोर, बळयिरेनाह्क एक्बेक आतोर.
“येसुना पोल्लोतुन काग़्हतनद आयो इनजोर मीक वेहोमा? मति मीट इतेके, येरुसलेमतगा कतमतोरिने ओना पोल्लोतुन काग़्हचीतिर. अचोने आयो मति, ओन माटे हव्कनाह कीतोम इनजोर, मावा पोग़ोन कसुर वाटलाह ऊळिह्निर?” इनजोर तप तोहतोर.
माल्कालोरिर! मीट वने मीवा ओर्युलतोरिन बेस-नेह्ना तासाटु. मीवा ओसो ओरा माल्काल पोग़ोन मन्ह्तोग़, ओग़ मोकम ऊळिस नेयम केवाल आयोग़ इदिन पुन्जि, ओरिन रेय्पिह कीयना, दगाङ ईयना, इद्रम केमाटु.
बह इतेके, सामिना पोल्लो मियग्डाहिये, ईनाह-आनाह मन्कलोरगा पोकुर आसोर एवता. ओसो मीट देवुळतुन बेद्रम विस्वस कीतिर, अद पोल्लो वने पोकुर आता. सिरप मकिदुनिया पटटे ओसो अकाया पटटेन आयो, मति सबे जागाने पोकुर आता. अदिनेनाह्क इंजेके, मीवा विस्वसता लोप्पा माक बाताले वेहतलाह गर्ज इले.
ओना मोकम एग़ रेहतोर, मति ओग़ु कोदा पोसि बोनाय मोकम एग़ रेहोग़. बेचोन तिपल अर्स तेला, नाक अह कीय्ह्निर मति ऊळाट इन्जि, मुर्तिय दगाङ एवोग़. मति सेतेमते नेयम कीयनद देवुळतुन नमिसि, ताना कयदे तन्क विळ्सिसीतोग़.