4 इतस्के कुरनेलि तान ऊळिसि पका रेयतोग़, रेयिसि “बाताल सामि?” इतोग़. अस्के अद इता, “निमा पार्तना कीय्ह्निन, लेवोरिह्क दर्मम कीय्ह्निन, इद देवुळतुह्क बेसता कोड वाटटप लेह्का गिर्दा वास्ता.
इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, कतम दुनियामेंडु, बेगा-बेगा लोकुर देवुळता राजेमता बेसता कबुर वेहतनुर, अव जागाने इद आंचाळ कीतद कबळतुन वेहतनस्के, तेन सीता कीयनुर,” इनजोर येसु इतोग़.
इद पोल्लोतुन केंजिसि, मरियाल पका एक्बेक आता, आसि इद पोल्लो वेहच, बाराह्क नाक जोहर कीयलाह आता इन्जि, अद आलिह कीयलाह आता.
अस्के अव आस्कु पका रेयिसि, ओरा मुनेह तला वग़्हताङ. पया ओरु, “जीवात मनवाल मन्कन, डोलतोरगा मीट बाराह्क पर्ह्कलाह आतिर?
निचि इद्रम इतोग़, ‘ए कुरनेलि, निमा पार्तना कीयनदिन देवुळ केंजता, लेवोरिह्क दर्मम कीयनदिन ऊळता.
उंद दिया पोलु वेहतनाङ पोल्लोङ, ओग़ कूटाल उदिसि बेस केंजलाह आस मतोग़. अस्के पोलु ओन कोंडा मिळ्हवा ऊळतोग़, ऊळिसि वेग़ कूटाल सव्रेम आयलाह, येसुन विस्वस कीस्तोग़ इन्जि पुतोग़.
पया नना ‘बाताल कीकन सामि?’ इन्जि ताल्ह्कतन. अस्के ओग़ नाक, ‘इंजेके तेदिस दमिस्क सहरते अन, देवुळि नीक बेद सेवातेनाह्क निल्पिह कीता, अव सबे कबस्कना कबुर नीक अगा दोर्कग़ा,’ इनजोर इतोग़.
अस्के पत्रु, योहनि, इर्वुर आसि ओनेके बेट-बेट ऊळसोरेने, पत्रु इतोग़ “मयेक ऊळा!”
इपप्रुदितुना कयदे मीट लोहतिर, अव नाक दोर्कताह्कु, इंजेके नयगा सबे मन्ह्ता, आलिसि पिसनाह वने मन्ह्ता. मीट ईतद दान, देवुळतुह्क विचर वायनद, बेस गम-गम एग़्स्कतद मोकलेह्का आता.
बेदे पोल्लोतेनाह्क आलिह केमाटु, मति सबे पोल्लोनेनाह्क पार्तनाते देवुळतुन अर्जि कीस, मीवा गर्जतुन वेहाटु. देवुळि माक बेस ऊळिह्ता इनजोर, मीट तान जोहर कीसोर ताल्ह्काटु.
ओसो बेसताङ कबस्क कीयनदिन, आपुना मादुन ओर्विह्क-ओर्वोग़ तूसनदिन, विळ्समाट. इव वने देवुळतेनाह्क मोक ईयना लेह्कान मन्ह्ताङ. इविस्कने अद गिर्दा आस्ता.
बाराह्क इतेके मीट देवुळतेनाह्क कबळ कीतिर; तान जीवा कीसि, ताना मन्कलोरा सेवा कीतिर; इंजेक वने कीयलाह आतिरे. देवुळि सेतेमता मनाह्कु, इव पोल्लोन अद माग़्ङो.
अस्के देवतुल उर्न्जतद दूपमता उंडुलि, देवुळता मन्कलोरा पार्तनाता संगे, देवुळता मुनेह एवता.