14 मति पत्रु, “आयो सामि, मोसानाङ अडोङ वेहतपु पोल्वविन, कळ्वोग़ कीयनविन, बेस्केन नना तिनोन,” इनजोर इतोग़.
(कय्क नोग़तेकाय, नोग़वेकाय,) बेद मन्कना कुमतगा दास्ता, अद ओनु करब केवो. मति पोटाताहि बेव पोल्लोङ तोडटुह्क पलते पेसिह्ताङ, अवे कोनि मन्कन करब कीस्ताङ,” इन्जि येसु इतोग़.
अस्के पत्रु येसुन बाजेते अबर ओसि इतोग़, “सामि, अद विचरे केमा निमा! अह मुर्तिय आयमाकि,” इन्जि येसुना वेहतद पोल्लोता अडम वळ्ह्कतोग़.
मति उसरताङ इन्ह्ताङ, ‘अलो, इद नेय बोन्क इन्ज बोन्क आलग़ा, रि? ईतेके माक वन आलो, मीक वन आलो. अह आयो मति, मीट दूकनतगा अन्जि, मियेनाह्क नेय असिस ताट,’ इनजोर इताङ.
अस्के ओर्वोग़ मोंडरोगमतोग़ येसुनगा वातोग़. (अद्रमतोरिन यहुदिर कळ्वोग़तासिंदुर.) ओग़ येसुनगा वासि, “बाबा, नीवा विचर मतेके, नाक सव्रे कीसि, नावा कळ्वोग़तुन तेंड पग़यकिन,” इनजोर येसुन मिंडाङ कोटिसि इतोग़.
अस्के येसुनाङ उच्वुर कग़यवालोर, कय्क नोग़वाये गाटो तिनदनदिन, वेर ऊळतोर.(वेरा विचरते, येसुनाङ कग़यवालोर कळ्वोग़कय्किन एडिह केवाये तिंदुर). (
मति पेकाना तलोग़ि “आयो रा, वेग़ पेकाना पेदिर योहन मनदग़ा,” इता.
(ओग़ वळ्ह्कतद पोल्लो तान्क पङ्ने तेळियवाह्कु,) अद इता, “दादा, नियगा एग़ तोग़लाहि जेरना वने इले, ओसो चुवातगा एग़ वने पकाय इळ्न मन्ह्ता. इतेके इद जीवात मनदनद एग़ु बेग्डाह वायग़ा?
अस्के पत्रुह्क उंद आल्का इद्रम केंज वाता, “अले पत्रु, इविस्किन हव्किस तिन,” इता.
ऊळिसि ओरिन इतोग़, “यहुदि लोकुरिह्कु, मीट दुस्राङ जातिनोरगा दायनदु, मीवा संगे गोत आयनदु, पोलो इनजोर मीट पुतिरे. मति बोग़े मन्कन विटळ इनजोर इनदना आयो इन्जि, देवुळि नाक तोहता.
केंजतस्के ‘निमा बोनिन आंदिन, सामि?’ इनजोर इतन. अस्के ‘निमा बोन तिपल कीयलाह आतिन, ओग़ नासरेत नाटेनोग़ येसुनन आंदन,’ इतोग़.
अस्के सोलु इतोग़, “सामि, निमा बोनिन आंदिन?” इतस्के, येसु इतोग़, “निमा बोन तिपल कीयलाह आतिन, ओग़े येसुनन आंदन.