17 अदिह्कु मावा अमेसा मनदनदु, बेस्केन मायवदु, मन्कह्क दिसवदु देवुळराजाल, अदे सेतेम देवुळ इनजोरे, तान्कु अमेसा-अमेसातुह्क मान आयि, जोहर आयि. अहे आयि.
“अस्के नना नावा तिनळतोर सेतेमतोरिन इनदकन, ‘ओ नावा बाबाल देय्वा ईता लोकुरिर, बूम पुटटग्डाहि ओग़ मियेनाह्क इन्जि, बेद राजेमतुन ओप्पे कीस तासतोग़, अद राजेमता अदिकर मीट वासि एनाटु.
अह कीसि, बेव अडोङ मीक नना माळलाह वेहतन, अव कतम अडोनु ओरिह्कु माळलाह काग़्हाटु. ओसो ऊळाटु, इद बूमता आक्रि एवनाह, नना अमेसा मीवा तोळ मह्नने!” इन्जि इतोग़.
ओसो कंदाता वेलाते माक पापमते अर्हमा, मति माक देयह्कना मुक्यानाहि पिसिह कीमु. [राजेमि, लावु, डीसाङ इव अमेसाताङ नीवाङे मन्ह्ताङ. माट ताल्ह्कतप आयि.]”
देवुळतुन बोग़े बेस्केन ऊळोग़. मति देवुळबाबाना संगे गट्ने मनवाल तना वग़ोग़ मग़ि, ओग़े माक बाबानु पुन्पिह कीतोग़.
मीट ओर्विनेनाह ओर्वोग़ कदर पर्ह्किह्निर, मति वग़य देवुळतेनाह दोर्कनद कदरतुन बार पर्ह्कविर इतेके, मीट बेद्रम विस्वस कीया पग़यकिर!
इतेके देवुळ पंडटव सबेटव, बूम पुटटस्केडाहि लोकुरिह्क दिसिह्ताङ. देवुळता बेस्केन मारवद लावु, ताना बुदि, इद मन्कलोरिह्क दिसवेक तेला, देवुळ पंडटविन ऊळतेके, इव पोल्लोङ ओरिह्क बेस-नेह्ना पुनदनाह आस्ताङ. अदिनेनाह्क देवुळतुन पुनोम इनजोर, ओर इंजेक इनदा पग़वोर.
अमेसा मनदनद देवुळतुन, निमान बेरा डीसातोनिन इनजोर मोळ्कना वाटो, रेंड दियाङ मनवालोर मन्कलोरा, पिटेना, जन्वर्कना, तरस्कना लेह्काडाङ बोमाङ पंडटोर; ओसो अविस्किन पेन्क इनजोर मोळ्किह्तोर.
बाराह्क इतेके, सबे देवुळतग्डाहिये पुटटाङ, तानाय कयदे सबे ताकिह्ताङ, तानेनाह्के सबेटव मन्ह्ताङ. तान्के अमेसा-अमेसातुह्क मान आयि! आमेन.
ताना बुदतगा बातय कमि इले, अद येसु किर्स्तुन मयगा लोहताह्कु, इदे देवुळतुन माट अमेसा-अमेसातुह्क जोहर कीकल. आमेन.
मति बेसताङ कबस्क कीसोर अनवालोरिह्क बार मान, कदर, सुकम ईयग़ा; मुने यहुदिरिह्क ईयग़ा, ओरा संगे यहुदि आयवोरिह्क वने.
बोर मन्कलोर आरेम आयवा, बेसताङ कबस्क कीसि, देवुळतग्डाहे मान, कदर,अमेसाता पिसमुळ दोर्किह कीयलाह ऊळिह्तोर, ओरिह्क देवुळि अमेसाता पिसमुळ ईयग़ा.
देवुळबाबाल दिसोग़ मति, ओना मग़ि येसुन ऊळतस्के, देवुळबाबान ऊळतपे आंदु. दुनियाते पंडटव सबेटविना पोग़ोन येसुनाय अदिकर मन्ह्ता.
विस्वस कीताह्कु, मोसाल मिसरि राजाना ओङतुन रेयवा, मिसर देसेमतुन विळ्सिस अतोग़. मन्कलोर ऊळ पग़वद देवुळतुन, तना ऊळतप लेह्कान, मेग़्किस मतोग़.
मन्कलोरु नीवा मुनेह बातय इलेर, तेला मति, निमा मान्वनु मान-डीसाते निल्पिह कीतिन, ओनु देवतुल्किह्काय इचुने कमि कीतिन.
देवुळि अमेसा अमेसात्कु राजेम कीयि! अहे आयि!
अद्रम आयवा, माक पिसिह केवाल मावा किर्स्तु येसुसामिना देय्वाते ओसो बुदते, बेस बेर्ससोर अन्ह्टु. इंजेक वने, अमेसा-अमेसातुह्क वने, ओने मन्कलोर मान ईसि मोळ्किर! आमेन.
बोग़े बेस्केन देवुळतुन ऊळोग़; मति माट ओर्विह्क-ओर्वोग़ जीवा कीतेकेने, देवुळि मावा जीवातगा जागा आस्ता. जागा आसि, मयगा मनदनद ताना गूनमि लोकुरिह्क पूरा दिसिह्ता; (अस्के देवुळतुन ऊळवेकाय, ओर तान पुनदा पग़यह्तोर.)
मावा येसुसामि किर्स्तुना मेटे, माक पिसिह कीयनदु, अद वग़य देवुळि. अदे देवुळतुह्क, अता कालमते वने, इंजेक वने, अमेसा-अमेसातेनाह्क डीसा तानाये; मान तानाये; लाव तानाये; अदिकर तानाये इनजोर, मन्कलोर इनिर. आमेन.
ओर देवुळता सेवातोग़ मोसा मुय्तोना पाटातुन (तान गोरेपिलाता पाटा वने इन्ह्तोर), इद्रम वाग़तोर: “ए बेरा डीसाता, सामि देवुळतिन! नीवाङ कबस्क बेराङ, बामिह कीयनव मन्ह्ताङ! ए सबे जातिनोरा राजानिन! निमा बेदाय कीतेके, निटमे कीय्ह्निन, सेतेमते कीय्ह्निन.
“गोरेपिलाता संगे वेर राजालोर लळय कीयनुर; मति गोरेपिला सामिरा सामि, राजालोरा राजाल मताह्कु, अद तना केयतोर, आचतोर, विस्वसिरा संगे, वेर राजालोरिन गेल्सग़ा.
इव सबे आतापया, पोग़ोन देवुळदीपतगा वेल्लाय मुलु रोदा पोयतना लेह्का, रोदा पोयतनद केंजतन. ओर इद्रम इतोर: “हलेलुया! मावा देवुळिये मन्कलोरिन पिसिह कीयनदु; अदे मान ईयना लायकता आंदु. अदे लावता देवुळि.
ओना गेंदेतगा ओसो कोग़्कतगा तना पेदिर रासिस मता. अद इद्रम मता: “सबेटोर राजालोरा राजाल, सामिरा सामि” इनजोर मता.
इतस्के पया वेल्लाटोर लोकुर रोदा पोयतना लेह्काडा लेङ केंजतन. एताङ राल्क नेकना लेह्का, ओसो पका गुळ्न्जना लेह्का, अद केंज वांदु. अद लेङ इद्रम इंदु: “हलेलुया! सामि, मावा देवुळि, बेरा डीसाता, राजेम ताकिह कीस्ता.
“आमेन! मावा देवुळिये सबेट्क बेरा, डीसा तानाये, बुदि तानाये, तान जोहर कीकल, तान मान ईकल, अदिकर तानाये, लाव तानाये, आमेन!” इनजोर इताङ.