7 देवुळिये मीकु सीता कीस्ता इनजोर, मीवा कतम आल्सुळतुन ताना कयदे विळ्सिसीम्ह्टु.
तिनदना-उनडना, इविनलोप्पा आलिह कीसोरे मीवा पिसना-पिसवग़ता उंद पूटा वने मीट वीळिह कीया पग़विर. पग़यकिरा?
“अद्रमे मीटु गेंदेना लोप्पा बाराह्कु आलिह कीसोर मह्निर? इव सोबाताङ गेळापुंगेह्किन ऊळाट अले, अव बहु वलियताङ! नना मीक वेहतह्नन, अव कह्टेम केवोङ, नूदे गेंदेङ अर्होङ वने.
अदिह्के बाताङ तिनदकोम, उनडकोम, केग़यकोम, इविना लोप्पा मीट आलिह कीसोर मनमाटु.
येसु बार पेग़्केडेके, तला ऊसि वाटिसि, उंजिस मतोग़. पया कग़यवालोर ओनगा अन्जि तेहतोर, तेहचि इतोर, “ए गूरु, तेदा, माट मुळ्न्दिह्नल, बह निमा सीता केविना?” इतोर.
पया येसु तनाङ कग़यवालोरिन इद्रम इतोग़: “नना मीक वेहतलाह आतन, मीट मीवा जीवाता सीता केमाटु. बाताङ तिनदकोम, बाताङ उहतकोम इनजोर, मेंदुस्कनाङ इव पोल्लोनेनाह्क मीट आल्समाटु.
इद्रमलेह्का मीट इचुटा कबळतुन कीया पग़विर, इतेके पया बाराह्क वेल्लाङे पोल्लोना लोप्पा आल्सिह्निर?
ओग़ कूलतोग़ आंदोग़, अदिह्क गोरेना पर्वा केवोग़, ओग़ वितिह्तोग़.
बेदे पोल्लोतेनाह्क आलिह केमाटु, मति सबे पोल्लोनेनाह्क पार्तनाते देवुळतुन अर्जि कीस, मीवा गर्जतुन वेहाटु. देवुळि माक बेस ऊळिह्ता इनजोर, मीट तान जोहर कीसोर ताल्ह्काटु.