17 मीटु बेसताङ कबस्क कीसि, देबाङ तिनदना इनजोरे, देवुळता विचर मन्ह्ता बहे. अह आतेके, लाग्वाङ कबस्क कीसि देबाङ तिनदना वाटो, असल मन्जि देबाङ तिनदना बेसु, इदिन सीता कीम्ह्टु.
पया ओग़ु उचुन मुनेह अन्जि, कप मुळ्न्दिसि दंडुम अरतोग़, अह कीस पार्तना कीतोग़, “ए बाबा, निमा इह कीकन तेला इन्ज इतेके, नाक इद गोसा आयमाकि. तेला मति इद नावा विचरते आयो, नीवाय विचर मतपु आयि.”
पया ओग़ ओसो उंद मल्का अन्जि, देवुळतुन पार्तना कीतोग़, “ए बाबा, इद गोसा नाक एताय पोयतग़ा इतेके, नीवाय विचर मतपु पूरा आयि,” इनजोर ताल्ह्कतोग़.
“देवुळता विचर मतेके, नना ओसो मियगा वायकन” इनजोर वेहचि, इपिसुस सहरताहि (केसरिया सहरते दायलाह,) ओडातगा उदतोग़.
माट वेहतनव पोल्लोन पोलु मुर्तिय केंजोग़, अदिनेनाह्क देवुळताये विचर मतप आयि इनजोरे, अचोके पोल्लोङ इन्जि, माट केमेन आतोम.
अदिनेनाह्कु मीट पका गिर्दा आम्ह्टु. इंजेके गय्क मीकु तिपलते रीतरीतिनाङ दुकह्किन आप पोयतग़ा; तेला मति गिर्दा आम्ह्टु.
देवुळता विचर बह मन्ह्ता, बुदलेवा मीवा अडम वळ्ह्कवालोर, मीवा असलता ताकमुळतुन ऊळिसि, मीवा पोग़ोन कसुर ओपलाह बातय दोर्कवाह्कु, केमेन आयना इन्जि.
मीटु कसुर कीसि, देबाङ तिन्जि दीरा पोसि आपतेके, मीक ओसो बाताल बेरातनमि? मति बेसतल कबळ कीस तेला देबाङ तिननेके, मीट दीरा पोस आपतिर इतेके, देवुळि मीवा पोग़ोन बेचोन गिर्दा आस्ता!
मति मीट बेसताङ कबस्क कीयनस्के, दुस्रोर मीक तिपल कीतेकाय, देवुळि मीक देय्वा ईयग़ा. अदिह्क ओरु पळ्मिङ ईतेकाय, मीट रेयमाटु. बार कीयनुरो इनजोर, आलिह केमाटु.
मीटु हव्कतिर, कलतिर, बोबाङ अरतिर, दुस्रोना कबळते कय बोयतिर इतेके, देबाङ तिनदलाह ओप्पकिर.
अदिह्क, मीट देवुळता विचरते तिपल आयवालोरिर, अमेसा बेसताङ कबस्क कीसोर मन्ह्टु. मीक पुटिह कीतोग़ु, सेतेमतोग़ देवुळबाबाना कयदे, मीवा जीवातुन विळ्सिसीम्ह्टु, (बाराह्क इतेके ओग़ मीक वेहतद पोल्लोतुन करल कीयनोग़े).