22 ओग़ु बातय कसुर केवोग़, ओना तोडटाहि बेस्केने नाळेह कीयनद पोल्लो पेसो.
पिलाति पया नेयम कीयलाह उदतोग़ अस्के, ओना मुते ओन्कु इह कबुर लोहता, “ओग़ सेतेम मन्कना लोप्पा, नना नग़्का पका रेय वसनाह कला कळ्स्कतन, डा. अदिह्क निमा ओना अग़दुह्क अनमा,” इता.
माट इतेक लाग्वा कबळ कीताह्कु, माक काय्दा मतपु, बराबर सिक्सा दोर्कता. मति वेग़ इतेके बाताले कसुर केवोग़,” इनजोर इतोग़.
पया सीपय्कना दरोगाल अगा बह आता, तान ऊळिसि, “वेग़ मन्कल निटमे सेतेमतोग़ मतोग़!” इनजोर देवुळतुन जोहर कीतोग़.
नतन्याल पया येसुनगा वातोग़, ओग़ वातदिन ऊळिसि येसु इतोग़, “वेग़ करल इस्रयेलतोग़, वेना पोटालोप्पा नाळेह कीयनद बुद इले.”
नना पापम कीतन इन्जि, मियग्डाहि बोग़ाय तोहता पग़यनोग़ा? नना सेतेम वेहतेकाय, मीट नाक बाराह्कु नमविर?
किर्स्तु पापमलेवा मतोग़. मतेक तेला माट ओना संगे जोळेम आसि, देवुळता मुनेह सेतेमतोर आयना इनजोर, देवुळि मावा पापमतुन ओना पोग़ोन वाटिसि, मावा बद्लाते ओन्क सिक्सा ईता.
अद्रमे किर्स्तु उंदिय मल्का, वेल्लाटोर मन्कलोरा पापमतुन ओयलाह, तना नेतुर पोहच डोलतोग़. ओग़ ओसोवने दिसनोग़; इद मल्का पापमतुन ओयलाह वावोग़, मति तनेनाह्क केपतोरिन, पूरा पिसिह कीयलाहि वायनोग़.
ए पेकोरिर! मीट पापम केमाटु इनजोर, इव पोल्लोन नना मियेनाह्क रासलाह आतन. मति मयग्डाह बोग़ाय पापम कीतेके, माकु देवुळबाबाना संगे गूनम केवाल ओर्वोग़ तोळतोग़ मन्ह्तोग़. ओग़े सेतेमतोग़ येसु किर्स्तु आंदोग़.
मति मावा पापमता सिक्सातुन तेहच ओयलाह, किर्स्तु वास मतोग़ इनजोर, मीट पुतिर. ओसो ओग़ पापमलेवोग़ आंदोग़, इद पोल्लो वने मीक एर्काय मन्ह्ता.
ओराङ तोडिनाहि बेस्केन जोल पोल्लो पेसो. ओर बाताले कसुरलेवोर मतोर.