“ปุย โม เซ เมือต เอีจ โฮลฮ อาวต ไมจ โซม ญุ่ก, ปังเมอ ยุฮ แม กัน ฆอก กัน เบร ซองนา ปะ. ปะ เกือฮ แม โรฮ เปอะ ไป นึง โม ป รุป ไม่ อื เซ ฆาื อื. โม ป รุป ไม่ อื เซ โฮลฮ ตัตเตียง อื. ปัง มัฮ ตอก เซ, เญือม เอีจ ลเตือฮ อื แม เคะ ปะ ไม่ กอก อื ปัว ปะ เรอึม แตะ, ปะ ปุน ง่อต โรฮ ลั่ง เปอะ ป ปัว อื นึง แตะ เน่อึม เมือง มะลอง ไม่ เอีจ เรอึม ลอป เปอะ เกือฮ โปน ฮา เม่ะมั่ก แตะ เซ โฮวน โฮน, เบือ เลียก พาวม เปอะ นึง.