7 تاگَه وَه فیض او صالح وَه حساو بایم ئو مِطابق امید اَر ژییاین ابدی بوئیمَ وارثَل.
اَسَه پاتِشا موشیَ اونَلی گه هانیِ لا راسا: ”بورِن، اِاِ کسَلی گه اژ باوَه مِه بِرَکتتو گِرتیَ، اَ پاتِشائیَ بیَرنَ میرات گه اژ بِنیا دنیا اَرِه هُمَه آمادَه بیَ.
وخدی عیسی کَتِ رئی، پیای هَراَ دو هات، اَر وَر پالی زُنی داتی ئو پِرسیتی: «استادِ خو، چَه بِهَم تاگَه ژییاین ابدی بیَرمَ میرات؟»
مِنتائای اَرّ اژ رئی فیض بو، دیَر اژ کارَل نیَ؛ اَرّنَه فیض دیَر فیض نیَ. [مِنتائای اَرّ اژ کارَل بو، دیَر اژ فیض نیَ؛ اَرّنَه کار دیَر کار نیَ.]
وَه فیض خدا ئو وَهسونگَ اَ نَسَخ آزادیای گه ها نوم مسیحْ عیسیاِر، وَه مِفت صالح وَه حساوَ مان،
اَرِیَگه ایمَه باوار دیریم گه اِنسو وَه ایمونَ گه صالح وَه حساوَ مای، بییَگه کارَل شریعت اَنجوم دِ.
اَژونَسَ، وَدَه تکی هایتی اَر ایمو تاگَه اَررُی فیض بو ئو اَرِه کُل نسِل ابراهیم ضمونت بو، یانی نه فَخَد اَرِه اونَلی گه هانِ ژیر شریعتاِر، بلکِم اَرِه کسَلیشی گه اِ ایمو ابراهیم هُمبیَرِن، گه باوَه کُل ایمِئَه.
اِسگَه کسی گه کارَ مِهِه، مِزدَسی حخ او وَه حساوَ مای، نه پیشکَشی.
ئو اَرّ آیلَل خدایمو، اِسَه وارثَلیش هِیم، یانی وارثَل خدا ئو هُمارثَ گَرد مسیح. وَه شرطی گه ایمِهیشَ گَرد او عذاو بِکیشیم تاگَه وَهگَرد او جِلال بِگِریم.
بِری اژ هُمَه هُنَ بینونَ، مِنتائای وَه نُم عیسی مسیحِ خداون ئو وَهسونگَ روحِ خدامو شوریاینونَ، تقدیس بینونَ ئو آمَل صالح اِلوم بینونَ.
مَذانیم اِنسو نه وَه کارَل شریعت، بلکِم وَهسونگَ ایمون اَر عیسی مسیح صالح وَه حساوَ مای. اِسَه ایمِهیش ایمونمو آوِردیَس اَر مسیحْ عیسی تا وَهسونگَ ایمون اَر مسیح، صالح وَه حساو بایم ئو نه وَه کارَل شریعت، اَرِیَگه هُیچ بشری وَه اَنجوم دائِن کارَل شریعت صالح وَه حساو نِمای.
ئو اِسگَه اَرّ هُمَه هِن مسیحینو، اِسَه نسِل ابراهیمینو ئو مِطابق وَدَه، وارثَلیش هِینو.
اِسگَه، دیَر خُلُم نیئین، بلکِم کُرین؛ ئو اَرّ کُرین؛ اِسَه خدا وارثیش کِردینَسی.
اِسگَه خداونمو عیسی مسیح ووژ، ئو خدا، باوَه آسمونیمو گه ایمَه دوس داشدی ئو وَه فیض ووژ دلگُوئی ابدی ئو امید خو بَشخیتیَ بینمو،
ایی حخیختَ مِطابق امید اَر ژییاین ابدیَ، گه خدای گه هرگِس دِرو نِموشی، وِر اژ بِنیا زمونَهل وَدَه اَوَه داءَ بینمو،
اَرِیَگه فیض خدا ظاهر بیَ، فیضی گه کُل مردِم نجادَ مِ.
هَرهُنَ گه چیَمَرئی اَ امید بِمارِکیمَ یانی ظاهربیئِن جِلال خداءِ عظیم ئو نجاددهندَهمو عیسی مسیح،
مَر اونَل کُل روحَل خِلمتکاری نیِن گه کِلَموئن اِرَه خِلمت اژ کسَلی گه نجادَ میَرِنَ میرات؟
وَه ایمو بی گه نوح وخدی اِبارَه چیئَلی گه تا اَ زمونَ کس نِئیتئی، اژ جونِم خدا هُشتار گِرتی، وَه خداترسی اَرِه نجاد عتِعیال ووژ کَشتیای ساخدی. او وَه ایی کاریَ دنیا مَکوم کِردی ئو بیَ وارث اَ صالحبیئینی گه اژ رئی ایمونَ ماءَ دس.
وَه ایمو بی گه اِ هیالی گه وَدَهئو دائی، اِجور بیگونهی اِ خَریوی، وَهگَرد اسحاق ئو یعقوب گه وَهگَرد او وارث هَراَ وَدَه بین، اِنوم داوارَل زِنِهی کِردی.
اَژونَسَ وخدی خدا هِستی اَر وارثَل وَدَه، بیتِر نِشو دِ گه قَص عوض نِماوتی، اَوَه وَه قسمی ضمونت کِردی،
بِرال عزیزِم، گوش بِگِرِن! مَر خدا ژارَل ایی دنیاءَ اِنتخاو نَهَردیِ تاگَه اِ ایمو دولَمَن بوئن ئو بوئنَ وارث اَ پاتِشائیَ گه وَدَه داسیَ دوسدارَل ووژ؟
هَرهُنَ، هُمِهیش اِاِ میردَهل، ژِنَل ووژتو بشتاسِن ئو وَه درکی گه اَژینو دیرینو زِنِهیَ گَردو بِهَن ئو وَهگَردو اِجور ظرف ظریفتِر وَه عزّتا رفدار بِهَن، اَرِیَگه وَهگَرد هُمَه وارثَل فیض ژییاینِن، تا چیئی نوا دوعائَلتو نَگِری.