12 ئو یامونَ مِ بیدینی ئو هُواوهوس ایی دنیاءَ بنیمِ لا ئو وَه نوا ووژ گِرتِن ئو صالحبیئین ئو دینداری اِ ایی زمونَه زِنِهی بِهِیم.
هر کی قصهی اَرضد کُر اِنسو بوشی، بَشخیا ماو مِنتائای هر کی اَرضد روحالقدس قصَه بِهِه، بَشخیا نِماو، نه اِ ایی زمونَ ئو نه اِ زمونی گه میا بای.
اَسَه ویر کِردیَ شاگردَلی ئو وِتی: «اَرّ کسی بِیتی باءَ تُرّ مِنا، باس ووژ حاشا کِ، صلیب ووژ بِگِریِ کول ئو باءَ تُرّ مِنا.
ئو تیَلیمو دَن تاگَه کُل چیئَلی گه فِربونمئون داینونَ، بارنَ جا. اِسگَه مِه کُلِ روژی تاگَه آخِر ایی دنیا هامَ گَرد هُمَه!»
اونَل هَردِک اَر وَر چیَم خدا آمَل صالحی بین ئو مِطابق کُل فِربونَل ئو حکمَل خداون، بیعِو رفدارونَ مَهَرد.
اَرتَک او، اِ کُل روژَل عمِرمو وَه قدوسیّت، ئو صالحبیئین خِلمت اَژی کِیمی.
دیَر ویشتِر اژ یَه قصَهتونَ گَرد نِمَهَم، اَرِیَگه رِئیس ایی دنیا گه شِطونَ دیری مای. او هُیچ ادعای اَر مِه نِری؛
وخدی عیسیئو اِ اَکو دریاچَه کِردَ دی، وِتونَ بی: «استاد، کِ هاتینَس اَرِه ایرَه؟»
اِسَه مِه هَر تقِلا مَهَم تاگَه نِسوَتَ خدا ئو مردِم، وِژدان پاکمی داشدوئی.
وخدی پولُس اژ صالحبیئین، پیَریزگاری ئو داوری گه میا بای، قصَه کِردی، فِلیکْس هِراسونا بی ئو وِتی: «دیَر بسَ! اِسگَه بِچُ. وخدی مِجالی پیا کَم، هِناتَ مَهَماِر.»
نوئنَ هُمشکِل ایی دنیاءَ، بلکِم وَه نووآ بیئِن فگِرَلتو، عوض بوئن. اَسَه مَتونینو خواس خدا تشقیص دِینو؛ خواس خو، باوِ دل ئو کامل خدا.
اِسَه نِیلِن گنا اِنوم لارَل فانی هُمَه سِلطنت کِ تاگَه فِربون اژ هُواوهوسَل بیَرینونی.
مِنَ خاطر ضیَفَل طبیعی هُمَه، وَه زوئو آمیزاءَ قصَهتونَ گَردَ مَهَم: اَرِیَگه هَراَ جورَ گه زمونی عضا لار ووژتون اِجور خُلُمَل تسِلیم ناپاکی ئو بیقانونیتو کِرد گه آخِری بیقانونی ویشتِرَ، اِسگِهیشَ اونَل اِجور خُلُمَل تسِلیم صالحبیئینی کَن گه آخِری قدوسیّتَ.
اَرِیَگه اَرّ مِطابق جسم زِنِهی بِهِینو، مَمِرینو؛ مِنتائای اَرّ وَهسونگَ روحِ خدا، کارَل لار بِکُشینو، زِنیَ مَمینینو.
اَرِیَگه افتخار ایمَه شاتی وژدانمونَ، گه ایمَه اِنوم ایی دنیاءَ ئو مصقوصاً چَنی ویشتِر وَهگَرد هُمَه، وَه سادهی ئو رُیراسی گه اژ خداءَ رفدارمو کِرد، نه وَه حکمت بشری بلکِم وَه فیض خدا.
اِاِ عزیزَل، اِسگَه گه ایی وَدِهلَ دیریم، بورِن ووژمو پاکا کِیم اژ هر ناپاکی جسم ئو روح، ئو وَه ترس اژ خدا، مقدّسبیئین برَسِنیمَ کمال.
گه گیو ووژ اَرِه گنائَل ایمَه داتی تا مِطابق خواس خدامو ئو باوَهمو، ایمَه اژ ایی زمونَه شَرَبارَ آزاد بِهِه.
کسَلی گه هِن مسیحْ عیسین، جسم وَهگَرد کُل هوسَل ئو چیئَلی گه ها دُمونا کیشیونَس اَر صلیب.
اَرِیَگه وِر اژ یَگه بِنیا دنیا باوِنی، ایمَه اِنوم مسیح اِنتخاو کِردی تا اَر تک ووژ مقدّس ئو بیعِو بوئیم. ئو اِنوم مِحبت،
ئو زمونی اِنوم اونَل زِنِهیتونَ مَهَرد، اَسَه گه مَچیاینونِ تُرّ ریئَل ایی دنیا ئو رِئیس قدِرت هُوا، ابلیس، یانی هَراَ روحی گه اِسگِهیشَ اِنوم آیلَل کورفِربونی کارَ مِهِه.
اِسگَه مسیح وَهسونگَ مرگ ووژ اِنوم لار جسمونی ووژ، هُمَه دوسی داسی، تا مقدّس ئو بیعِو ئو بیهُیچ خِضی باریتون اَرِه تک خدا،
اَرِیَگه خدا ایمَه دَوَت کِردیَسیَ مقدّسبیئین نه ناپاکی.
اِسگَه اِبارَه مِحبت بِرائی نیازی نیَ کسی چیئی اَرِنتو بِنُیسِنی، اَرِیَگه هُمَه ووژتون اژ خدا گِرتِتونَسا گه یَکتِریتو دوس داشدوئی.
نِیل هُیچکس وَه خاطر جِهالیِت خوارِت کِ، بلکِم اِ قصَه کِردِن ئو کردار ئو مِحبت ئو ایمون ئو پاکی، سرمقش کُل ایمودارَل بو.
حکِم بِهِه اَر ثرودمنَل ایی زمونَه گه قُرات نوئن ئو امیدون اَر مال ایی دنیاءَ ناو گه نِمَمینی. بلکِم امیدون اَر خدا بو گه کُل چی چَلچَل اَرِه ایمَه تیارِکَ موئینی تا اَژینو لَذت بیَریم.
مِنتائای اونَلی گه هانِ تَما ثرودمن بیئِن، مَکُوئِنِ وسوسَه ئو تِلَه هُواوهوسَلی گه پُیچِن ئو ضِرَد دیرِن ئو باعث نابودی ئو هِلاکت مردِمَ موئن.
اِراسی کُل کسَلی گه بِئون اِنوم مسیحْ عیسی وَه دینداری زِنِهی بِهَن، عذاوَ موئینِن؛
اَرِیَگه دیماس وَه خاطر دوس داشدِن ایی دنیاءَ مِه وِل کِردیِ چیَس اَرِه تِسالونیکی. کْریسکیس چیَس اَرِه غَلاطیَه ئو تیتوسیش اَرِه دَلماتیَه.
اَرِیَگه ایمِهیش ووژمو زمونی نایو، کورفِربو، اَژرئیاِرهاتی، بَنَه کُلِ جور شَوَت ئو هُواوهوس بیمو ئو اِ کینَت ئو حَسوئی زِنِهیمونَ مَهَرد، مردِم اژ ایمَه بیزار بین ئو ایمِهیش اژ یَکتِری بیزار بیمو.
دیَر کس هُمسا ووژ یا نِمِ، ئو کس نِموشیَ بِرا ووژ، ”خداون بشتاس!“ اَرِیَگه اژ کَلِنگ تا گُجَر، کُل مِنَ مَشتاسِن،
دینداری پِرچِپاک اَر تک باوَه ایمَه، خدا، یَسَ گه اِ سخدیَل اژ یتیمَل ئو بیوَهژِنَل دسگیری بِهِیم ئو اژ فساد دنیا ووژمو دویر بِگِریم.
اِسَه خداونَ مَذانی چطور آم دیندار اژ اِنتحونَل نجاد بِ ئو آمی گه صالح نیَ بِیلی اَرِه مِکافات روژ داوری،
اِسَه گه کُل یوئنَ وَه ایی جورَ اژ یَکَ مَچویچِن، هُمَه اِ ایی زِنِهی مقدّس ئو دینداریَ گه دیرینو باس چطور آمَلی بوئینو؟
مِنتائای اَ مسحَ گه اژ اوتو گِرتیَ، اِنوم هُمَه مَمینی ئو هَوَجهی نِرینو گه کسی تیَلیمتو دِ. بلکِم مسح او اِبارَه کُل چی تیَلیمتونَ مِ. اَ مسحَ، حخیخیَ نه دِروزِنِ. اِسَه هَراَ جورَ گه تیَلیمتو داسی، اِنوم او بِمینِن.
اَوَه گه موشی اِنوم اوءَ مَمینِم، باس هَراَ جورَ رفدار بِهِه گه عیسی رفدارَ مَهَردی.
ایمَه مَذانیم گه اژ خدایم ئو کُل دنیا ها ژیر دس شِطوناِر.
گه وِتونَ بینتو: «اِ زمونَل آخِر، تیزمَتَلکَرَلی مان گه هانَ دُم هُواوهوسَل شرَبار ووژونا.»
یَه پایاری ایمودارَل مسیحَ مِیتی گه حکمَل خدا ئو ایمون اَر مسیحَ مارِنَ جا.