11 اَرِیَگه فیض خدا ظاهر بیَ، فیضی گه کُل مردِم نجادَ مِ.
اِسَه بِچِن ئو کُل قومَل بِهَنَ شاگرد مِه ئو اونَل وَه نُم باوَه، کُر ئو روحالقدس خُسِل تیَمید دَن
اَسَه وِتیَ بینو: «بِچِن اَرِه سِرُسَر دنیا ئو ایی خَوَر خَوش انجیلَ اِلوم کَن اَر کُل مردِم دنیا.
ئو وَه نُم او، توئَه ئو بشخِش گنائَل اِلومَ ماو اَر کُل ملتَل ئو بِنیا اژ اورشلیمِ.
ئو کُل آمَل نجاد خداءَ موئینِن.“»
ئو کلوم، بیَ اِنسو ئو لیز گِرت اِنوم ایمَه. ایمَه جِلال اومو دیَ، جِلالی لائق اَ یَکونَه کُرَ گه اژ جونِم باوَه آسمونی هات، پِر اژ فیض ئو حخیخت.
اَ نُیر حخیخیَ گه روشتائیَ موئَشخیَ هر کس، اِراسی ماهات اِنوم ایی دنیا.
وخدی برنابا رَسی اَر اورَه ئو فیض خدا دیتی، خَوشالا بی ئو کُل تشویق کِردِنی تاگَه وَه تمومِ دل وفادار بِمینِن اَر خداون،
دُما یَگه مردِم اژ عَبادتگا چِنَ دِریر، فِرَه کسَل اژ یهودیَل ئو مردِم دینداری گه بوئینَ یهودی، وَه دُم پولُس ئو برناباآ کَتِنِ رئی. اَ دوئیشَ هَرهُنَ گه قصهئونَ گَردَ مَهَردِن تشویقیشونَ مَهَردِن گه بِمینِن اِنوم فیضِ خدا.
اَرِیَگه خداون هُنَ فرمائشت کِردیَسیَ ایمَه: «”تونِم کِردیَسَ نُیری اَرِه خِرِیهودیَل، تاگَه نجاد برَسِنینَ ایی پر تا اَ پر دنیا.“»
خدا دورَهل نایونیَ نِئیَ گِرتی، مِنتائای اِسگَه فِربونَ مِئَه کُل مردِم اِ کُل جا گه توئَه کَن.
مِنتائای مِه گیونمَ هُیچَ حساوَ مارِم، ئو ارزشدمی اَرِه نِری، اَرّ فَخَد بتونِم دور ووژِم ئو خِلمَتی گه اژ خداون عیسیم گِرتیَ تمومِکمال اَنجوم دَم، گه هَراَ شاتی دائِن اَر خَوَر خَوش فیضِ خداسَ.
مِنتائای مَپِرسِم: مَر نَشتَفتو؟ اَلوَت گه شنَفتو: «دَنگو پَشخا بیَسِ سِرُسَر زَمی، ئو کَلومو رَسیَس اَر اَ پر دنیا.»
مِنتائای پیشکَشی اِجور کورفِربونی نیَ. اَرِیَگه اَرّ وَهسونگَ کورفِربونی یِه اِنسو فِرَه کسَل مِردِن، چَنی ویشتِر فیض خدا ئو پیشکَشیای گه وَهسونگَ فیض اَ یِه اِنسونَ، یانی عیسی مسیح، هات، چَلچَل بیَ نَصُی فِرَه کسَل.
ایمَه وَهسونگَ او، ئو وَهسونگَ ایمو، حخ هاتِن اِنوم فیضی گه اِسگَه موسیمی اِنوم، آوِردِمونَسَ دس، ئو اِنوم امید اَر جِلال خدا خَوشیَ مِهِیم.
ایمَه گه هُمکارَل مسیحیم خواهشد اَژینتونَ مِهِیم گه نِیلِن اَ فیض خداءَ گه آوِردِتونَسَ دس، بیفادَه بو.
مِه فیض خدا باطل نِمَهَم، اَرِیَگه اَرّ صالحبیئین وَهسونگَ شریعت وَه دَسَ ماهات، اِسَه مسیح بیفادَه مِرد.
جُجُ وخدی اِنوم خطائَلمو مِردوئیمو، وَهگَرد مسیح زِنیا کِردیمی -اِسَه، وَهسونگَ فیض نجادتو گِرتیَ؛
اَرِیَگه وَه فیض ئو وَهسونگَ ایمو نجادتو گِرتیَ -ئو یَه اژ ووژتو نیَ، بلکِم عطا خداءَ-
اَرّ هُمَه سفدِسخد ئو پایار بِمینینون اَرسر ایمونتو ئو اژ امید انجیلی گه شنَفتِتونَ تَکو نیرینو، هَراَ انجیلی گه اِنوم تموم خلقت ژیر آسمو اِلوم بیَ، ئو مِه، پولُس، بیمَسَ خادم اَوَه.
انجیلی گه رَسیَسَ بینتو هَرهُنَ گه اِ سِرُسَر دنیا ثمرَ مِ ئو رشدَ مِهِه، هَرهُنِیشَ اژ روژی گه هُمَه اَوتونَ شنَفت ئو فیض خداتون اِنوم حخیخت فیَمی، اِنوم هُمِهیش کار کِردیِ.
اِسگَه خداونمو عیسی مسیح ووژ، ئو خدا، باوَه آسمونیمو گه ایمَه دوس داشدی ئو وَه فیض ووژ دلگُوئی ابدی ئو امید خو بَشخیتیَ بینمو،
ئو فیض خداونمونَ گَرد ایمون ئو مِحبتی گه ها نوم مسیحْ عیسیاِر، چَلچَل رِشیا اَر سر مِناِرا.
او گه مِیتی کُل مردِم نجاد بِگِرِن ئو برَسِنَ شناخت حخیخت.
ئو اِسگَه وَهسونگَ ظاهربیئِن نجاددهندَهمو مسیحْ عیسی، کَتیَسِ در- او گه وَهسونگَ انجیل مرگ اژ بِن بِردی ئو زِنِهی ئو ژییاین ابدی آشگار کِردی،
مِنتائای خداون هوسیا اَر لِف مِه ئو قویَت داتیَ مِه تاگَه کلوم خدا وَهسونگَ مِه تمومِکمال اِلوم بو ئو کُل خِرِیهودیَل بشتوئِنی. اِسَه اژ دَم شیر اِرچِم.
حُواستو بو کس اِ یَگه فیض خدا باریَ دس شِکِس نیری تاگَه هُیچ ریشی تیَلی سُز نِهِه، ئو باعث دردسر ناو ئو بِری آلودَه نِهِه.
مِنتائای عیسیَ موئینیم گه اَرِه مِدت کمی بیَ هُارتِر اژ فریشدَهل، ئو وَه خاطر زجِر مرگ تاج جِلال ئو عزّت نیریاسی اَر سر تاگَه وَهسونگَ فیض خدا، اَرِه کُل، مرگ طُم کِ.