11 اونَل باس دَمو بوئنی، اَرِیَگه وَه خاطر فادَه ناحخ، چیئَلی تیَلیمَ میَن گه نَباس تیَلیم دَن، ئو هُنَ خانوادَهل بِنکُل نابودَ مَهَن.
«مِنتائای هِرّو اَرِنتو اِاِ مَلِمَل تورات ئو شیخَل فرقَه فَریسی، اِاِ ریاکارَل! اَرِیَگه هُمَه در پاتِشائی آسمون اَررُی مردِمَ موئنینو؛ نه ووژتونَ مَچینون اِنوم ئو نه مِیلینو کسَلی گه میا بان، بِچِن اِنوم.
ئو دیَر هُیچکس زِلَه نَهَردی چیئی اَژی بِپِرستی.
کسی گه اَرِه پیل کارَ مِهِه، اِجور شوئو نیَ ئو کاوِرَل هِن او نیِن، وخدی گه بوئینی گرگَ مای، کاوِرَل وِلَ مِهِه ئو مِحوای ئو گرگ اِریشتَ ماری اَرینو ئو اونَل اِرَمَراقِنی ئو اژ یَکونَه مَچویچِنی.
اِسگَه مَذانیم گه اَ چیئَه گه شریعتَ موشی اَرِه کسَلی کَ گه هانِ ژیر شریعتاِر تا هر دَمی بوئنی ئو کُل دنیا وَه خدا جوواو بیَنَ دُما.
وَه اَ حخیخت مسیحَ گه ها نوم مِناِر قسم، گه هُیچ کس اِ سِرُسَر هیال اَخائیَه نِمَتونی ایی افتخارَ اژ مِه بِسینی.
اژ یوئیشَ گذشتَه، عادتَ مَهَنَ تَمَلی ئو مالَمال گیردین؛ ئو نه فَخَد تَمَلِن، بلکِم موئنَ راوَبار ئو فِضول، ئو قصَهلی گه نَباس بوشِن مارِنَ زوئو.
مِنتائای اَرّ بیوَهژَنی وَچِوَچَرزا دیری، اُوُ اولبار باس بِگِرِنا دینداری ووژو وَه هِوَت کِردِن اژ خانوادَه نِشو دَن ئو دِن باوِهئودائو اِ مِل ووژون اِربارِن، اَرِیَگه خدا خَوشَ مایتی.
ئو باعثَ ماو هَر دَمَرَگَ بو اِنوم کسَلی گه فگِرو گَنَ کِردیِ ئو اژ حخیخت دویرِن، گُمونَ مَهَن دینداری وسیلهی کَ اَرِه فادَه کِردِن.
گه اژ حخیخت اِرگیردینَ ئو موشِن زِنیا بیئِن اژ مِردیَل هَراِسگِهیشَ اتفاق کَتیَ، ئو دیرِن بِری اژ ایمونَ ماوژِن.
اَرِیَگه اِنوم اونَ کسَلی هَن گه مَچِنَ مال مردِما، ئو ژِنَل ساعَخِل اسیر ووژونَ مَهَن، ژِنَلی گه اِ ژیر بار گنا چَمیانَ ئو هُواوهوسَل جوراجور مَکیشیو ویرِ هر لای.
اَرِیَگه اُسقُفی گه پیشکار خداءَ باس چیئی اِنوم زِنِهی ناوتی گه وَهسونگَ اَوا لارَ بوتی اَری. او نَباس قُرات یا پِرچَشرهاتی یا عِرَخی یا تُنتیوَت بو یا هَر هَلگ اَرِه پیل بِ،
او باس سفدِسخد بچسبی اَر کلوم لائق اِتِمادی گه گِرتیَسیا، تاگَه بتونی مِطابق تیَلیم دُریس تربیت کِ، ئو هَمیش خِض بِهِه اَر کسَلی گه اَرضد یَئنَ.
وَه کسی گه فَساتیَ مِهِه، یِه گِل دُماخِرِ دو گِل هُشتار بیَ، اژ اَوِءِ دُما دیَر قط خدافظیَ گَرد بِهِیتی.