2 اَرِیَگه اَرّ ابراهیم وَه کارَلیا صالح وَه حساو هاتوئی، چیئی اَرِه افتخار کِردِن داشدی؛ مِنتائای اَرتَک خدا هُنَ نیَ.
اِسَه اِنوم مسیحْ عیسی، حخ دیرِم وَه خِلمت کِردِن ووژِم اَر خدا، بنازِم.
تاگَه هُیچ بشری اَر تک خدا وَه ووژ ننازی.
اِسَه هَراَ جورَ گه اِرمیا پِخَمَر نُیسونیِ: «هر کی میا بنازی، اَر خداون بنازی.»
اَرِیَگه کی چیئیتِر اِنوم تونَ موئینی؟ چَه دیرین گه نَبَشخیاسَ بینِت؟ اِسَه اَرّ بَشخیاسَ بینِت، اَنی اَرِهچَه هُنَ وَه ووژتَ مَنازین گه مَری نَگِرتِتَ؟
اَرِیَگه اَرّ مِه انجیل موعظَه مَهَم، دلیلی نِری اَر ووژِم بنازِم، اَرِیَگه وظیفَهمَ گه ایی کارَ بِهَم؛ هِرّو اَرّ مِه انجیل موعظَه نَهَم.
ئو مِه دُم ایی کاری گه دیرِم مَهَم، مَگِرِم تا مِجال اژ کسَلی بِگِرِم گه میا ادعا بِهَن هَراَ جورَ گه ایمَه خِلمتَ مِهِیم، خِلمتَ مَهَن.
اَرّ باس افتخار بِهَم، وَه چیئَلی افتخارَ مَهَم گه ضیَف مِه نشونَ مِ.
ایمَه نِمِمو هَنی اژ ووژمو تیَریف کِیم، بلکِم میا دلیلی بِیمَ بینتو گه وَه ایمَه افتخار بِهِینو، تاگَه بتونینو جوواو اونِلا بِینو گه وَه ظاهر افتخارَ مَهَن، نه وَه اَ چیئَه گه ها نوم دلاِر.
مِنتائای نُسَخ مقدّسَ موشی گه کُل چی ها بَن گنااِر، تاگَه اَ چیئَه گه وَدَه هاوِنتوئی اَررُی ایمون اَر عیسی مسیح بیَنَ ایمودارَل مسیح.
ئو نه ثمر کارَل، تاگَه هُیچکس نتونی وَه ووژ بنازی.
ئو اِنوم او بوئمَ دی، نه وَه صالحبیئین ووژِم گه اژ شریعتَ، بلکِم وَه صالحبیئینی گه وَهسونگَ ایمون اَر مسیحَ مای، اَ صالحبیئینی گه اژ خداءَ ئو اَر پاءَ ایمونَ.