1 ایلَهَه اِبارَه اَ چیئَه گه ابراهیم آوِردیَ دس، چَه بوشیم، او گه مِطابق جسم، باوَهجد ایمَه وَه حساوَ مای؟
وَه لا ووژتونا نوشِن ”باوَه ایمَه ابراهیمَ.“ اَرِیَگه موشِمئونتو، خدا مَتونی اژ ایی کُچِکِلَ اَرِه ابراهیم آیلَلی دُریس کِ.
اِسَه کارَلی بِهَن گه نِشو دِ توئَهتو کِردیَ ئو وَه لا ووژتونا نوشِن: ”باوَه ایمَه ابراهیمَ.“ اَرِیَگه موشِمئونتو، خدا مَتونی اژ ایی کُچِکِلَ آیلَلی اَرِه ابراهیم دُریس کِ.
اونَل جوواوُ داءَ عیسی: «ایمَه آیلَل ابراهیمیم ئو هرگِس نوکر کسی نوئیمونَ. اَنی چطورَ موشین آزادَ موئیم؟»
یانی تو اژ باوَه ایمَه ابراهیمیش کَلِنگتِرین؟ او مِرد، ئو پِخَمَرَلیش مِردِن. ووژتَ کیَ مَذانین؟»
باوَه هُمَه ابراهیم خَوشیَ مَهَردی گه روژ مِه بوئینی؛ ئو اَوَه دیتی ئو خَوشالا بی.»
«اِاِ بِرال، اِاِ آیلَل ابراهیم، ئو اِاِ خِرِیهودیَل خداترسی گه هاینون اَر ایرَه! ایی پِغوم نجادَ اَرِه ایمَه کِل بیَ.
ئو اِبارَه کُر اوءَ، گه اژ لِحاظ جسم اژ نسِل داوودِ پاتِشا هاتَ دی،
مِنتائای اَرّ نادُریسی ایمَه دُریسی خدا ویشتِر آشگارا مِهِه، چَه باس بوشیم؟ مَر خدا وخدی گه خَضوءَ ماریَ سرمو ظالمَ؟ اِجور اِنسو قصَه مَهَم.
اَژونَسَ، وَدَه تکی هایتی اَر ایمو تاگَه اَررُی فیض بو ئو اَرِه کُل نسِل ابراهیم ضمونت بو، یانی نه فَخَد اَرِه اونَلی گه هانِ ژیر شریعتاِر، بلکِم اَرِه کسَلیشی گه اِ ایمو ابراهیم هُمبیَرِن، گه باوَه کُل ایمِئَه.
اِسَه چَه بوشیم؟ یانی هَر گنا بِهِیم تاگَه فیض فِرَهتِرا بو؟
اِسَه چَه بوشیم؟ یانی شریعت گناءَ؟ اصِلا! وَه ایی حالا اَرّ شریعت نوئی، نِمَذِناسدِم گنا چیَ. اَرِیَگه اَرّ شریعت نوئتوئیتی «طَمات ناآشدوئی» نِمَتونستِم بفیَمِم طَما داشدِن چیَ.
اِسَه چَه مَتونیم اِبِرُوَر کُل ایی چیئِلَ بوشیم؟ اَرّ خدا ها گَردمو، کیَ مَتونی اَرضد ایمَه بو؟
اونَل عبرانیِن؟ مِنیش هم! اونَل اسرائیلیِن؟ مِنیش هم! اونَل اولاد ابراهیمِن؟ مِنیش هم!
هَمیش ایمَه باوَهل زمینیمونی داشدیَ گه تربیتمو کِردونَ، ئو ایمَه اِتِرومو داشدِنَ. یانی نَباس فِرَه ویشتِر فِربوبَر باوَه روحَل بوئیمو تاگَه ژییاینمو داشدوئی؟