3 اَرّ بِری اَژینو اَمونتدار نوئین چَه باس بوشیم؟ آیا اَمونتدار نوئین اونَل، اَمونتدار بیئِن خدا باطلَ مِهِه؟
آسمون ئو زمین اژ بِنَ مَچِن، مِنتائای قصَهل مِه هرگِس اژ بِن نِمَچو.
اژ پِری او کُل ایمَه بیَرَهمو بِردیَ، فیض اَر رُی فیض.
مِنتائای اُوُ کُل گوشو نَگِرتَ ایی انجیلَ، اَرِیَگه اِشعیا پِخَمَرَ موشی: «اِاِ خداون، کی پِغوم ایمَه باوار کِردیِ؟»
اَرِیَگه خدا هرگِس پیشکَشیَل ئو دَوَت ووژ نِمَسینیِ دُما.
مِنتائای مصقود یَه نیَ گه کلوم خدا وَه اَنجوم نَرَسیَ. اَرِیَگه کُل کسَلی گه اژ قوم اسرائیلِن، اِراسی اسرائیلی نیِن؛
ئو کُل ایمَه هُنَ گه وَه رُیَل بینِقاو، اِجور آینهی جِلال خداون نشونَ مِیم، یاواش یاواش اِنوم جِلالی گه روژَ روژ ویشتِرا ماو، عوضَ موئیمَ شکِل او، ئو یَه، کار خداون یانی روحالقدسَ.
اِاِ بِرال، ایمَه باس هَر وَه خاطر هُمَه شگِر خدا بِهِیم، ئو هَر یَه سزاواریشَ، اَرِیَگه ایمونتو هَر دیری ویشتِر رشدَ مِهِه ئو مِحبت هرکُمتون اَر یَکتِری فِرَهتِرا ماو.
اَرّ بیوفا بوئیم، او وفادارَ مَمینی، اَرِیَگه نِمَتونی ووژ حاشا بِهِه.
اَرِیَگه ایمِهیش اِجور اُوُ خَوَر خَوشو دایمئون. مِنتائای پِغومی گه شنَفتو، فادِهئونی اَرِه ناآشدی، اَرِیَگه وَهگَرد اونَلی گه گوشو دائون وَه ایمو، نوئینَ یَکی.