3 ایلَهَه تو گه اَر کسَلیتِر حکمَ مِهِین ئو ووژِت هَراَ کارِلَ اَنجومَ مِین، مَر گُمونَ مِهِین گه اژ داوری خدا مَچیناِر؟
اِاِ مارَل! اِاِ حَفیزائَل! چطور اژ مِکافات جیَنِمَ مِحواینو؟
یانی گُمونَ مِهِین نِمَتونِم هَراِسگَه اژ باوَه ووژِم بِم گه ویشتِر اژ دوازَه لشکر فریشدَهمَ اَرِه یاری کِلکِ؟
عیسی جوواوا داتی: «اِاِ پیا، کی مِه کِردیَسیَ قاضی یا بیَراکَر میرات اِنوم هُمَه؟»
گِریتِر، یَکیتِر او دیتی ئو وِتی: «تونیش یَکی اژ اونَلین.» مِنتائای پطرس جوواوا داتی: «اِاِ پیا، مِن اژ اونَل نیِم.»
مِنتائای پطرس وِتی: «اِاِ پیا، نِمَذانِم چَه موشین.» جاوارجا هَرهُنَ گه داشدی قصَه مَهَردی کِلَهشیر کَتِ بال.
وَهیاآگه اژ حکِم عادلونَه خدا خَوَر دیرِن گه مِجازات کسَلی گه هُنَ کارَلی مَهَن مرگَ، نه فَخَد ووژو یوئنَ اَنجومَ میَن، بلکِم کسَلیشی گه ایی کارِلَ مَهَن، تأییدَ مَهَن.
ایلَهَه تو اِاِ کسی گه اَر یَکیتِر حکمَ مِهِین، هر کی گه هِین هُیچ دَسپیچی نِرین. اَرِیَگه وَه اَ چیئَه گه اَر یَکیتِر حکمَ مِهِین، اَر ووژِت حکمَ مِهِین؛ اَرِیَگه تو اِاِ داور، ووژِت هَراَ کارِلَ مِهِین.
ایمَه مَذانیم داوری خدا اَر کسَلی گه هُنَ کارَلی اَنجومَ میَن، حخَ.
مِنتائای اِاِ اِنسو، تو کیئین گه دَمَرَگَ گَرد خدا بِهِین؟ «آیا مخلوقَ مَتونی بوشیَ خالق ووژ، گه اَرّا مِنِت هُنَ خَلک کِردیَ؟»
اَ موقَع گه مردِمَ موشِن: «صُئل ئو امنیت هَس»، اَسَه نابودی ناهَلمونَ ماءَ سرو، هَرهُنَ گه ژُنَ ماءَ سر ژَنی گه لَم پِرَسی، ئو نِمَتونِن اَژی بِحوانی.
حُواستو بو گه رُیتون اژ او گه قصَه مِهِه اِرنَپِلِنینو. اَرِیَگه اونَلی گه رُیون اژ اَوَه گه اَررُی زَمی هُشتار دائونو، اِرپِلو، رئی حِواینو نَهَردَ دی، اِسَه ایمَه چه رئیای اَرِه حِواین دیریم اَرّ رُیمون اژ اَوَه گه اژ آسمو هُشتارَ مِئونمو اِربِپِلِنیم؟
اِسَه اَرّ ایمَه هُنَ نجاد کَلِنگی وَه نِئیَ بِگِریم چطور اژ مِجازات بِحوایمی؟ خداون عیسی اژ اَ اولَ ایی نجادَ اِلوم کِردی، اَسَه وَهسونگَ کسَلی گه اژ اوُ شنَفت ثابت بی اَرینمو،