2 ایمَه مَذانیم داوری خدا اَر کسَلی گه هُنَ کارَلی اَنجومَ میَن، حخَ.
اَرِیَگه یِه روژی مَیِّن کِردیَسی، گه اِ اَ روژَ وَهسونگَ پیای گه دیاری کِردیِ، اَر دنیا وَه عدالتا داوریَ مِهِه، ئو وَه زِنیا کِردِنی اژ مِردیَل ایی حخیختَ ثابت کِردیَسی اَر کُل کس.»
ایلَهَه تو اِاِ کسی گه اَر یَکیتِر حکمَ مِهِین، هر کی گه هِین هُیچ دَسپیچی نِرین. اَرِیَگه وَه اَ چیئَه گه اَر یَکیتِر حکمَ مِهِین، اَر ووژِت حکمَ مِهِین؛ اَرِیَگه تو اِاِ داور، ووژِت هَراَ کارِلَ مِهِین.
ایلَهَه تو گه اَر کسَلیتِر حکمَ مِهِین ئو ووژِت هَراَ کارِلَ اَنجومَ مِین، مَر گُمونَ مِهِین گه اژ داوری خدا مَچیناِر؟
مِنتائای تو وَه خاطر یَگه اِژیر نِمَچین ئو یَگه دلِت نِمِیتی توئَه بِهِین، خَضو اَرِه ووژِت، اَرِه روژ خَضو اَمارَ مِهِین، اَ روژَ گه داوری عادلونَه خدا اِنوم آشگارا ماوتی.
اِسَه چَه بوشیم؟ یانی خدا بیانصافَ؟ اصِلا!
اَسَه شنَفتِم گه فریشدِهی گه صِلا آوَل هایتیَ دَسا، موشی: «اِاِ قدوس، تو عادلین، تو گه هِین ئو بین، اَرِیَگه تو ایی مِجازاتَلتَ آوِرد،
اَرِیَگه داوریَلی حخَ ئو راسَ. اَرِیَگه اَر اَ ژَن خِراو کَلِنگَ داوری کِردیِ گه زمین وَه بیعصمتیَل ووژ فاسد کِردی، ئو خدا تقاص خوین خادمَل ووژ، اژ او سَنیِ.»