13 اَسَه یَکی اژ اَ ریشاَسبیِلَ هِنا کِردیِ مِه، وِتی: «یوئنَ گه چوخا اِسبیو ها وَراِر کیِن ئو اژ کو هاتِنَ؟»
اَسَه عیسی موقَع تیَلیم دائِن اِنوم معبد، وَه دَنگ کَلِنگ وِتی: «مِنَ مَشتاسینو ئو مَذانینو کوئی کِم. مِنتائای مِه اژ جونِم ووژِم نِهاتِمَ. اَوَه گه مِه کِلکِردیَسی، حخَ؛ ئو هُمَه او نِمَشتاسینو.
وخدی پطرس یَه دیتی، ویر کِردی اَر جیَمیَت وِتی: «اِاِ پیال اسرائیلی، اَرِهچَه اَژی کارَ بِلُجوئیتونَ مای؟ اَرِهچَه گِزتو کِردیَس اَر ایمَه، مَری وَه قویَت ئو دینداری ووژمو، کارمونی کِردیَ تاگَه ایی پیا بتونی بِچو اَرئیا؟
«وَه ایی حالا تو هَنی بِری اِ ساردیس دیرین گه جِنِکَلو چِرکِن نَهَردیَ، ئو اونَل وَه جِنِکَل اِسبیا وَهگَرد مِه گومَ مَنِن، اَرِیَگه لائقِن.
اَ بیس ئو چوار ریشاَسبیَ اَر وَر او گه نیشتیَس اَرسر تخت، مَکُوئِن اَر زَمی، ئو او گه تا ابدالآباد زِنیَ عَبادتَ مَهَن ئو تاجَلونَ ماوژِن اَر وَر تخت او ئو موشِن:
دورادور اَ تختَ، بیس ئو چوار تخت بی، ئو اَرسر اَ تختِلَ بیس ئو چوار ریشاَسبی نیشتوئین، گه اونَل جِنِکَل اِسبی اِوَرو بی ئو تاجَل طِلا اَر سرو.
اَسَه سِیلِم کِرد، ئو دَنگ فریشدَهل فِرَهمی شنَفت گه شِمارو کُرور کُرور ئو هزارون هزار بی، ئو اِ دورادور اَ تختَ ئو موجودَل زِنی ئو ریشاَسبیَل هوسیائین.
اَسَه یَکی اژ ریشاَسبیَل وِتیئونِم: «نگیر؛ سِیل کَ اَ شیر طائفَه یهودا، اَ ریشی داوودَ فائق هاتیَ، تاگَه بتونی طومار ئو هفت میری واز کِ.»
دُما اَوَه سِیلِم کِرد ئو اِسگَه، جَرخَه کَلِنگی اژ هر ملت، طائفَه ئو قوم ئو زوئونِم دی گه کس نِمَتونی بشمارتی ئو کُلو هوسیائین اَر وَر تخت ئو اَر وَر وَرک. اونَل کُل چوخائَل اِسبی اِوَرو بی ئو پَلَل خرما اِ دَسو.