10 ئو اونَل وَه دَنگ کَلِنگَ مَقارونو: «نجاد هِن خداءِ ایمِئَه، گه نیشتیَس اَر تخت؛ ئو هِن وَرکَ.»
ئو کُل آمَل نجاد خداءَ موئینِن.“»
وَه صوایکا، یحیی وخدی عیسی دیتی گه ماهاتی اَرِه تک، وِتی: «یَسَ وَرک قُرونی خدا گه گنا اژ دنیا هیزَمِ!
او سِیل کِردی اَر عیسی گه داشدی ردَ موئیا، ئو وِتی: «یَسَ وَرک قُرونی خدا!»
هُمَه اَ چیئَه گه نِمَشتاسینو مَپِرَسینو، مِنتائای ایمَه اَ چیئَه گه مَشتاسیمو مَپِرَسیم، اَرِیَگه نجاد وَهسونگَ یهودیِلَ مای.
اَرِیَگه وَه فیض ئو وَهسونگَ ایمو نجادتو گِرتیَ -ئو یَه اژ ووژتو نیَ، بلکِم عطا خداءَ-
اَسَه دَنگ کَلِنگمی اِنوم آسمو شنَفت گه موئِتی: «اِسگَه نجاد ئو قویَت ئو پاتِشائی خدامو، ئو قدِرت مسیحِ او هاتیَ. اَرِیَگه اَ بُختِمچی بِرال ایمَه گه شو ئو روژ اَرتَک خدامو، بُختِمَ مِ اَرینو، آوشدونَس اَر زَمی.
دُما اَوَه، دَنگمی شنَفت اِجور قارَه جیَمیَت کَلِنگی اِنوم آسمو، گه موئِتو: «هَلِلویاه! نجاد ئو جِلال ئو قدِرت هِن خداءِ ایمِئَه،
اَسَه اَوَه گه نیشتوئی اَرسر تخت وِتی: «اِسگَه کُل چی نووآ مَهَم.» ئو وِتی: «یوئنَ بِنُیسِن اَرِیَگه ایی قصهلَ ماو اِتِمادَ بینو کِین ئو راسِن.»
ئو دیَر هُیچ لیَنی نیَ. بلکِم تخت خدا ئو تخت وَرک هایتی اِنوم ئو خادمَلی عَبادتَ مَهَنی.
ئو اَر وَر تختِهَه، هَماری دریای اژ شیشَه بی اِجور بِلور. ئو دورادور تخت، اِ هر لای اژ اَ تختَ، چوار موجود زِنی بی گه اژ وَر ئو دُما پِر اژ چیَمَ.
ئو وَرکِهَه هاتِ وَر ئو طومارِهَه اژ دس راس او گه نیشتوئی اَر تخت، سَنی.