6 ئو اِ بِن تخت ئو چوار موجود زِنی ئو اِنومجا ریشاَسبیَل، دیم گه وَرکی هوسیاءَ گه هَماری قُرونی بیَ، ئو هفت شاخ ئو هفت چیَم داشدی گه هفت روحِ خدان گه کِلبینَس اَرِه کُل زَمی.
او اَرِه ایمَه اِ دویمو خادم ووژ، داوود، قدِرت نجادی عَلَم کِردیَسی،
وَه صوایکا، یحیی وخدی عیسی دیتی گه ماهاتی اَرِه تک، وِتی: «یَسَ وَرک قُرونی خدا گه گنا اژ دنیا هیزَمِ!
او سِیل کِردی اَر عیسی گه داشدی ردَ موئیا، ئو وِتی: «یَسَ وَرک قُرونی خدا!»
اَ جاءَ گه اژ نُسَخ مقدّسَ مَحیوَنی، یَه بیَ: «چُی کاوِری گه اَرِه قُرونیَ میَرِنی، ئو چُی وَرکی گه اَرتَک چیَرَّگَرِهِه بیکِشَ، هَراَ جورَ، دَم واز نَهَردی.
اژ یوحنا، وَه هفت کلیسای گه هان اِنوم هیال آسیااِر: فیضوسِلامتی اژ جونِم او گه هَس ئو بی ئو مای اَر هُمَه بو ئو اژ جونِم هفت روحی گه هان اَرتَک تخت پاتِشائی او،
ئو اونَ وَه خوین وَرک، ئو کلوم شاتی ووژو فائق هاتنی اَری. اَرِیَگه گیو ووژو دوسو ناآشدیَ، جُجُ تا مِردِن.
ئو کُل کسَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی عَبادتَ مَهَنی، یانی کُل کسَلی گه نُمون اژ بِنیا دنیا، اِنوم اَ دفتر ژییاینَ نَنُیسیاءَ گه هِن اَ وَرکَسَ گه قُرونی بی.
اَسَه سِیلِم کِرد ئو وَرکِم دی هوسیاس اَرسر کوی صَهیون ئو صد ئو چِل ئو چوار هزار نفرَ گَرد بینی گه نُم او ئو نُم باوِه نُیسیائی اِنوم توئلو.
اونَل وَهگَرد وَرکَ موئنَ جنگ، ئو وَرک فائقَ ما اَرینو، اَرِیَگه او رب الارباب ئو پاتِشاءِ پاتِشائِلَ- ئو اونَلی گه هانِ گَرد، دَنگ بینَ ئو دیاری بینَ ئو وفادارِن.»
معبدمی اِنوم شیَر نِئی، اَرِیَگه خداون خداءِ قادر مطلق ئو وَرک، معبد اَوِنَ.
ئو شیَر هَوَجهیَ هویَر ئو مُنگ نیَ گه بدَرشخِتی اَری اَرِیَگه جِلال خدا روشتاآ مِهِیتی ئو وَرک چراخَسی.
اَسَه روو آو ژییاین نشونِم داتی گه اِجور بِلور بِریقَه ماتی ئو اژ تخت خدا ئو وَرک جُرَ مَگِرت
ئو دیَر هُیچ لیَنی نیَ. بلکِم تخت خدا ئو تخت وَرک هایتی اِنوم ئو خادمَلی عَبادتَ مَهَنی.
ئو اَ چوار موجود زِنیَ هر کُم شَش بال دیرِن، ئو دورادورو ئو نومو پِر اژ چیَمَ، ئو شو ئو روژ یِمِجوءَ موشِن: «قدوس، قدوس، قدوسَ خداون، خداءِ قادر مطلق، او گه بی ئو هَس ئو مای.»
اَسَه سِیلِم کِرد، ئو دَنگ فریشدَهل فِرَهمی شنَفت گه شِمارو کُرور کُرور ئو هزارون هزار بی، ئو اِ دورادور اَ تختَ ئو موجودَل زِنی ئو ریشاَسبیَل هوسیائین.
ئو وَه دَنگ کَلِنگا موئِتو: «اَ وَرکَ گه قُرونی بیَ لائقَ گه قویَت ئو دولَمَنی ئو حکمت ئو قدِرت، ئو عزّت ئو جِلال ئو بِرَکت پیشکَش بوتی اَری.»
اَسَه شنَفتِم گه هر مخلوقی گه ها آسمون ئو اَررُی زمین ئو اِ ژیر زمین ئو اِنوم دریااِر، ئو کُل چیئَلی گه ها نوموناِر، هُنَ محیوَنو: «بِرَکت ئو عزّت ئو جِلال ئو قویَت، اَر او گه نیشتیَس اَر تخت ئو اَر وَرک، تا ابدالآباد.»
ئو اَ چوار موجود زِنیَ وِتو: «آمین»، ئو اَ ریشاَسبیِلَ وَه رُیا کَتن اَر زَمی ئو عَبادتو کِرد.
اونَل موئِتونَ کویَل ئو کمرَل: «بِکوئِن اَررُی ایمَه ئو اژ نومرُی او گه نیشتیَس اَرسر تخت ئو اژ خَضو وَرک، ایمَه آبِشارِن.