4 ئو مِه بِنیام نا اَر گیریگاو اَرِیَگه هُیچکس نوئیَ دی گه لائق واز کِردِن طومار یا سِیل کِردِن اِنوم بوتی.
دُما اَوَه سِیلِم کِرد، ئو دیم دری اِ آسمو وازَ، ئو هَراَ دَنگ اولینِهَه گه شِنتفتوئیم اِجور دَنگ شِپور قصَهمَ گَردَ مِهِه، وِتی: «بورِ رُ اَرِه ایرَه، ئو مِه هر چی گه باس اَژیرِ دُما اتفاق بِکُوءِ، نشونتَ میَم.»
ئو هُیچکس اِ آسمو یا اَررُی زَمی یا اِ ژیر زَمی نتونستی طومارِهَه واز کِ یاگَه سِیل کِیتی اِنوم.
اَسَه یَکی اژ ریشاَسبیَل وِتیئونِم: «نگیر؛ سِیل کَ اَ شیر طائفَه یهودا، اَ ریشی داوودَ فائق هاتیَ، تاگَه بتونی طومار ئو هفت میری واز کِ.»