1 اَسَه طومارمی اِ دس راس اَوَه گه نیشتوئی اَرسر تخت دی، گه اِ وَر ئو پِشت نُیسیائیتی ئو وَه هفت میر، میرِموم بوئی.
طومار گُجَر ئو وازی اِ دَسا بیتی. فریشدِهَه قُل راس ووژ نا اَر دریا ئو قُل چپ اَر حشگی.
ئو او گه نیشتوئی، اِجور یَشم ئو حقیق بی ئو دورادور اَ تختَ سُزوتُیلی اِجور زمرّد اِراگِرتوئی.
ئو هرگِل گه اَ موجودَل زِنیَ، جِلال ئو عزّتَ میَن ئو شگِر اوءَ مَهَن گه نیشتیَس اَرسر تخت، گه تا ابدالآباد زِنیَ،
اَسَه شنَفتِم گه هر مخلوقی گه ها آسمون ئو اَررُی زمین ئو اِ ژیر زمین ئو اِنوم دریااِر، ئو کُل چیئَلی گه ها نوموناِر، هُنَ محیوَنو: «بِرَکت ئو عزّت ئو جِلال ئو قویَت، اَر او گه نیشتیَس اَر تخت ئو اَر وَرک، تا ابدالآباد.»
ئو وَرکِهَه هاتِ وَر ئو طومارِهَه اژ دس راس او گه نیشتوئی اَر تخت، سَنی.
اَسَه دیم گه وَرکِهَه یَکی اژ هفت میرَل اِشکونی، ئو شنَفتِم گه یَکی اژ اَ چوار موجود زِنیَ وَه دَنگی اِجور گِرِمهُر وِتی: «بوری!»
اونَل موئِتونَ کویَل ئو کمرَل: «بِکوئِن اَررُی ایمَه ئو اژ نومرُی او گه نیشتیَس اَرسر تخت ئو اژ خَضو وَرک، ایمَه آبِشارِن.
هَریَگه وَرکِهَه میرَ هفتِمینِهَه اِشکونی، اَرِه نزیک اَر نیم سات اِنوم آسمو بیَ کِشمات.