8 ئو اَ چوار موجود زِنیَ هر کُم شَش بال دیرِن، ئو دورادورو ئو نومو پِر اژ چیَمَ، ئو شو ئو روژ یِمِجوءَ موشِن: «قدوس، قدوس، قدوسَ خداون، خداءِ قادر مطلق، او گه بی ئو هَس ئو مای.»
اِسَه حُواستو بو ئو بارنَ ویرتو گه مِه سه سال آزِگار، شو ئو روژ، گِری اژ هُشتار دائنَ هر کُم اَژینتو وَه اَسِرَلِم، دَسِم هیزنا.
«مِن اَرِه هُمَه موئمَ باوَه ئو هُمَه اَرِه مِنَ موئینونَ کُرَل ئو دِتَل، خداونِ قادرِ مطلق یَه موشی.»
اَرِیَگه اِاِ بِرال، هُمَه زیَمَت ئو جُور ایمَهتو ها ویر، گه شو ئو روژ کارمو کِرد تاگَه وخدی انجیل خدا اَرِنتو موعظَه مِهِیم، بار گِرونی اَر کول هُیچکُم اَژینتو نوئیمو.
خو، ویرت اَر ووژت ئو تیَلیمی گه مِین، بو. بوس اَرسر یَه، اَرِیَگه اَرّ هُنَ بِهِین هم ووژِت ئو هم کسَلی گه گوشتَ میَنَ بی نجادَ مِین.
کلوم خدا موعظَه کَ ئو وخد ئو بیوخد آمادَه بو ئو وَه صبِر ئو تیَلیم کامل، رَنِمائی ئو توبیخ ئو تشویق بِهَه.
عیسی مسیح دونَه ئو ایمِرو ئو تا ابد هر اَوَهسَ.
اژ یوحنا، وَه هفت کلیسای گه هان اِنوم هیال آسیااِر: فیضوسِلامتی اژ جونِم او گه هَس ئو بی ئو مای اَر هُمَه بو ئو اژ جونِم هفت روحی گه هان اَرتَک تخت پاتِشائی او،
خداون، خدا موشی: «مِنِم ’الف‘، مِنِم ’ی‘؛ مِنِم اَوَه گه هَس ئو بی ئو مای، اَ قادر مطلقَ.»
ئو موئِتو: «شگِرتَ مِهِیم اِاِ خداون، خداءِ قادرِ مطلق، گه هِین ئو بین. اَرِیَگه تو قدِرت کَلِنگ ووژِت گِرتِتَسِ دس، ئو بِنیا حکِمرونیِت ناءَ.
ئو دوی عذاو اونَل تا ابدَ مَچوءَ بِلِنگ. کسَلی گه اَ جونور وَشیَ ئو مِجسمِهِه عَبادتَ مَهَن ئو هر کی گه مَچوءِ گِرد نشونَه نُم او، نه اِ شو سِتارونَ مَگِری ئو نه اِ روژ.»
ئو اَرتَک تخت ئو اَ چوار موجود زِنیَ ئو ریشاَسبیَل، سروء تازهئونی مَحیوَن. ئو کس نتونستی اَ سروءَ آبِگِری، مَر اَ صد ئو چِل ئو چوار هزار نفرَ گه اژ نوم مردِم زَمی اِدوارَه خِریائین.
ئو سروء خادم خدا، موسیئونَ مَحیوَن ئو سروء اَ وَرکَ ئو موئِتو: «کارَلِت کَلِنگ ئو بِلُجوئیَ، اِاِ خداون خداءِ قادر مطلق. رئیَلِت عدل ئو حخَ، اِاِ پاتِشا ملتَل.
اَسَه یَکی اژ اَ چوار موجود زِنیَ، هفت جُم طِلا پِر اژ خَضو خدای گه تا ابدالآباد زِنیَ، داءَ اَ هفت فریشدَه.
اَرِیَگه یوئنَ روحَل مِلاکَتَلِن گه نشونَهل ئو مُجِزَهل اَنجومَ میَن ئو مَچِن اَرِه تک پاتِشائَل سِرُسَر دنیا تاگَه اونَل جیَم دَن اَرِه جنگ روژ کَلِنگ خداءِ قادرِ مطلق.
ئو شنَفتِم قُرونیگاءَ موشی: «اَاَ، اِاِ خداون خداءِ قادرِ مطلق، داوریَل تو حخ ئو عدلَ.»
ئو شِمشیر تیژی اژ دَمَ ماتیَ دِریر، تاگَه وَه اَوَه بی اَر ملتَل. «وَه موزبِرَه آهِنین اَر اونَل حکِمرونیَ مِهِه.» انگویر خِض ئو خَضو خداءِ قادر مطلق اِنوم حوض شِراو اِ ژیر پا مَتِلیقِنی.
ئو اَ بیس ئو چوار ریشاَسبیَ ئو اَ چوار موجود زِنیَ وَه رُیا کَتِن اَر زَمی ئو خدائونی عَبادت کِرد گه نیشتوئی اَررُی تخت، ئو موئِتو: «آمین. هَلِلویاه!»
معبدمی اِنوم شیَر نِئی، اَرِیَگه خداون خداءِ قادر مطلق ئو وَرک، معبد اَوِنَ.
«اَرِه فریشدَه کلیسا فیلادِلفیَه بِنُیسِن: «او گه قدوسَ، او گه حخَ، او گه کِلیل داوود دیری، او گه وازَ مِهِه ئو کس نِمَتونی بوئنی، ئو موئنی ئو کس نِمَتونی واز بِهِه، هُنَ موشی:
دورادور اَ تختَ، بیس ئو چوار تخت بی، ئو اَرسر اَ تختِلَ بیس ئو چوار ریشاَسبی نیشتوئین، گه اونَل جِنِکَل اِسبی اِوَرو بی ئو تاجَل طِلا اَر سرو.
ئو اَر وَر تختِهَه، هَماری دریای اژ شیشَه بی اِجور بِلور. ئو دورادور تخت، اِ هر لای اژ اَ تختَ، چوار موجود زِنی بی گه اژ وَر ئو دُما پِر اژ چیَمَ.
ئو هرگِل گه اَ موجودَل زِنیَ، جِلال ئو عزّتَ میَن ئو شگِر اوءَ مَهَن گه نیشتیَس اَرسر تخت، گه تا ابدالآباد زِنیَ،
ئو اِ بِن تخت ئو چوار موجود زِنی ئو اِنومجا ریشاَسبیَل، دیم گه وَرکی هوسیاءَ گه هَماری قُرونی بیَ، ئو هفت شاخ ئو هفت چیَم داشدی گه هفت روحِ خدان گه کِلبینَس اَرِه کُل زَمی.
اَسَه دیم گه وَرکِهَه یَکی اژ هفت میرَل اِشکونی، ئو شنَفتِم گه یَکی اژ اَ چوار موجود زِنیَ وَه دَنگی اِجور گِرِمهُر وِتی: «بوری!»
ئو اِنومجا اَ چوار موجود زِنیَ چیمی اِجور دَنگی شنَفت گه موئِتی: «یِه کیلَه گَنِم، وَه یِه دینار، سه کیلَه جو وَه یِه دینار؛ مِنتائای وَه روین ئو شِراو ضِرَد نیَ!»
ئو کُل فریشدَهل، هوسیائین اَر دورادور تخت ئو دورادور ریشاَسبیَل ئو چوار موجودَل زِنی؛ ئو کُل وَه رُیا کَتن اَر وَر تخت ئو خدائو عَبادت کِرد.
اَژونَسَ گه: «یوئنَ هان اَر وَر تخت خدا ئو شو ئو روژ اِنوم معبدی خِلمت اَژینَ مَهَنی؛ ئو او گه نیشتیَس اَر تخت، اونِلَ مَگِریِ ژیر داوار حضور ووژا.