17 اَرِیَگه موشین: ”دولَمَنِم؛ مالِمنال دیرِم ئو هَوَجَهمَ چیئی نیَ،“ نِمَفیَمین گه تو بدبخت ئو هَریَسر ئو ژار ئو کور ئو لُتین.
«خَوزگالَ اونَلی گه مَذانِن، اِنوم روح ژارِن، اَرِیَگه پاتِشائی آسمو هِن اونِلَ.
وخدی عیسی یَه شنَفتی، وِتی: «مریضَلِن گه حکیمونَ مِ، نه آمَل آزا.
وِرسِنیَل وَه چیئَل خو سیر کِردیِ مِنتائای ثرودمنَلِ دس پَتی رِ کِردیَسی.
«مِنتائای هِرّو اَرِه هُمَه گه ثرودمنینو اَرِیَگه دلگُوئی ووژتو گِرتِتونَ.
راسَ موشین. مِنتائای اونِلَ خاطر بیایمونی بِریان ئو تو وَه ایمونَ گه پایارین. اِسَه قُراتی نِهَه بلکِم زِلَت بِچو.
اِاِ بِرال، نِمِم اژ ایی رازَ بیخَوَر بوئینو -ناخواد گُمو کِینو دونائینو- گه سنگدلی اَر بِری اژ قوم اسرائیل حکِمرونیَ مِهِه، تا وخدی گه شِمار خِرِیهودیَلی گه میا نجاد بِگِرِن، کاملا بو.
اَرِیَگه وَهسونگَ فیضی گه بیَسَ نَصُی مِه، موشِمَ هر کُم اژ هُمَه گه ووژتو ویشتِر اژ اَ چیئَه گِ باس، نَذانِن، بلکِم هر کُم چَن ایمونی گه خدا بَشخیَسیئونتو، وَه قضاوت دُریس فگِر بِهَن.
مِه چه آم بدبخدی کِم! کیَ مَتونی مِن اژ چِنگ ایی لار مرگَ آزاد کِ؟
اَرِیَگه هرکی ایی صفتِلَ نِری، اَخَ کورَ گه تا تُک پِت ووژ ویشتِر نِموئینی، ئو اژ ویرا چیَسی گه اژ گنائَلی گه وِرِکار کِردوئیتی، پاکا بیَ.
«حُواستو بو، اِجور دُزی مام! خَوزگالَ اَ کسَ گه بِمینیِ خَوَر ئو جِنِک اِوَر بوتی، تاناخواد لُت بِچوءَ رئیا ئو بوءَ رُسبا عالم.»
مِه عذاو تون ئو ژاری تونَ مَذانِم، وَه ایی حالا دولَمَنین! اژ بُختِمَل اونَلی گه ووژونَ یهودیَ مَذانِن ئو نیِن، بلکِم عَبادتگا شِطونِن، خَوَر دیرِم.
اِسَه، اَرِیَگه مِلومین، نه گرمین نه سرد، اژ دَم ووژِم تِفتَ مَهَمَ دِریر.