7 هر کی فائق بای، یوئنَ کُلَ میَریَ میرات، ئو مِنَ موئمَ خدا او ئو اوءَ ماوَ کُر مِه.
ئو هر کی وَه خاطر نُم مِه مال یاگَه بِرا یاگَه خُیَه یاگَه باوَه یاگَه دا یا اولاد یاگَه مِلکِمِحل ووژ وِل کِردوئیتی، صد بِرُوَرَ ماریَ دس ئو ژییاین ابدیَ میَریَ میرات.
اَرباوِهِه جوواو داتی: ”آفِری، اِاِ خِلمتکار خو ئو اَمونتدار! اِ چیئَل کم اَمونتدار بین، اِسَه چیئَل فِرَهتی میَمَ دَسا. بوری بوءَ هُمبیَر خَوشی اَرباو ووژِت!“
اَسَه پاتِشا موشیَ اونَلی گه هانیِ لا راسا: ”بورِن، اِاِ کسَلی گه اژ باوَه مِه بِرَکتتو گِرتیَ، اَ پاتِشائیَ بیَرنَ میرات گه اژ بِنیا دنیا اَرِه هُمَه آمادَه بیَ.
وخدی عیسی کَتِ رئی، پیای هَراَ دو هات، اَر وَر پالی زُنی داتی ئو پِرسیتی: «استادِ خو، چَه بِهَم تاگَه ژییاین ابدی بیَرمَ میرات؟»
اَرِیَگه کُل اونَلی گه وَهسونگَ روحِ خدا هدائَتَ موئن، کُرَل خدان.
اَرِیَگه خلقت وَه شوق فِرِهیکا چیَمَرئی دیارا بیئِن کُرَل خداءَ.
معبد خدا ئو بِتَل چطورَ مَکُوئِن اَر یَک؟ اَرِیَگه ایمَه معبد خداءِ زِنیئیم. هَرهُنَ گه خدا اِنوم تورات ئو کِتاوَل پِخَمَرَل وِتی: «مِه لیزَ مَگِرِم اِنوم اونَل، ئو اِنوم اونَل مَچِمَ رئیا، ئو مِنَ موئمَ خدا اونَل ئو اونِلَ موئنَ قوم مِه.»
«مِن اَرِه هُمَه موئمَ باوَه ئو هُمَه اَرِه مِنَ موئینونَ کُرَل ئو دِتَل، خداونِ قادرِ مطلق یَه موشی.»
اَرِیَگه خداونَ موشی: یَسَ عَتی گه دُما اَ روژِلَ وَهگَرد دویمو اسرائیلَ موئنِم. شریعت ووژمَ مَنِم اِنوم فگِرَلو، ئو مَنُیسِنِم اَررُی دلَلو. مِنَ موئمَ خدا اونَل، ئو اونِلَ موئنَ قوم مِه.
جوواو گَنیَ گَنی ئو دُشمینَ دُشمینا نیَن، بلکِم اِجالی، بِرَکت بارِنَ دس، اَرِیَگه هَر اَرِه یَه دَوَت بینونَ تاگَه بِرَکت بوءَ نَصُیتو.
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. هر کی فائق بای، اژ مرگ دوئِم ضِرَدئون نِمَرَستی.
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. هر کی فائق بای، قِری اژ اَ ’مَنّا‘ قائمکَریا میَمیئون ئو بَرد اِسبیای میَمیئون گه نُم تازهی نُیسیاسی اَررُی، نُمی گه هُیچکس نِمَذانتی مَر کسی گه مَسینِتی.
فَخَد یَگه سفدِسخد بچسبِن اَر اَ چیئَه گه دیرینو تاگَه مِه بام.
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. وَه هر کی گه فائق بای، یَه موئَشخِمیئون گه اژ دار ژییاین گه ها نوم بهشت خدااِر بیری.
ئو اژ تخت، دَنگ کَلِنگمی شنَفت گه موئِتی: «اِسگَه، جالیز خدا ها گَرد آمَل، ئو او لیزَ مَگِریَ گَرد اونَل؛ ئو اُوُنَ موئنَ قوم او، ئو خدا ووژ، ها گَردو ئو ماوَ خدا اونَل.