5 اَسَه اَوَه گه نیشتوئی اَرسر تخت وِتی: «اِسگَه کُل چی نووآ مَهَم.» ئو وِتی: «یوئنَ بِنُیسِن اَرِیَگه ایی قصهلَ ماو اِتِمادَ بینو کِین ئو راسِن.»
اِسَه شِراو نوو باس بِرِشِنین اِنوم مَشگَل نوو.
اِسَه اَرّ کسی ها نوم مسیحاِر، خلقت تازهیکَ. چیئَل کُینَه اژ بِن چِن، اِسگَه کُل چی تازهآ بیَ!
ایی کِلمَه ’یِگِلیتِرَ‘ هَشارَه مِهِه اَر اژ بِن چیئِن چیئَلی گه مانِ رِکَه -یانی چیئَلی گه خَلک بینَ- تا اَ چیئِلَ گه نِمانِ رِکَه، بِمینِن.
گه موئِتی: «اَ چیئَه گه موئینین بِنُیسِن اِنوم کِتاوی ئو کِلکَ اَرِه هفت کلیسا اَفِسُس، اِسمیرنا، پِرگاموم، تیاتیرا، ساردِس، فیلادِلفیَه ئو لائودیکیَه.»
«اِسَه هر چَتی گه دیَ، هرچی گه هَس ئو هر چی گه اَژیرِ دُما میا بو، بِنُیسِن.
ئو فریشدَه وِتیئونِم: «بِنُیسِن: خَوزگالَ کسَلی گه دَنگَ موئن اَرِه شُم داوات اَ وَرکَ.» ئو هَمیش وِتی: «یوئنَ کلوم حخیخی خدان!»
اَسَه تخت کَلِنگ ئو اِسبیمی دی، ئو کسی گه نیشتوئیتی اَرسرا. آسمون ئو زمین اژ اوءَ مِحوایان ئو جای اَرِنو نوئیَ دی.
ئو اَرّ کسی اژ قصَهل نبوّت ایی کِتاوَ چیئی کَما کِ، خدا اژ دار ژییاین ئو اژ شیَر مقدّس، گه اِنوم ایی کِتاوَ نُیسیاءَ، بیَردارا نِمِهِیتی.
فریشدَه وِتیَ مِه: «ایی قصهلَ ماو اِتِمادَ بینو کِین ئو راسِن. خداون، خداءِ روحَل نبوّتکَرَل، فریشدَه ووژ کِلکِردی تا اَ چیئَه گه باس وَه ایی زویَ اتفاق بِکُوءِ، نِشو خادمَلی دِ.»
هِرازِه روحِ خدا مِه گِرتیاِرا، دیم، تختی اِ آسمو بی ئو یَکی نیشتوئی اَرسر اَ تختَ.
ئو هرگِل گه اَ موجودَل زِنیَ، جِلال ئو عزّتَ میَن ئو شگِر اوءَ مَهَن گه نیشتیَس اَرسر تخت، گه تا ابدالآباد زِنیَ،
اَسَه طومارمی اِ دس راس اَوَه گه نیشتوئی اَرسر تخت دی، گه اِ وَر ئو پِشت نُیسیائیتی ئو وَه هفت میر، میرِموم بوئی.