6 بِمارِک ئو مقدّسَ کسی گه اژ اول زِنیابیئِن اژ مِردیَل بیَری دیری. مرگ دوئِم هُیچ قدِرتی اَر اونَل نِری بلکِم کاهنَل خدا ئو مسیحِن ئو وَهگَرد او هزار سال سِلطنتَ مَهَن.
وخدی یَکی اژ مِمونَل گه وَهگَرد عیسی اَرسر یِه سِفِرَه بی، یَه شنَفتی، وِتی: «خَوزگالَ اَوَه گه اِ مِمونی پاتِشائی خدا نُو بیری.»
اِسَه اِاِ بِرال، وَه خاطر ریَمَتَل خدا، خواهشدتون اَژینَ مَهَم گه لارَلتون اِجور قُرونی زِنی ئو مقدّس ئو وَه دل خدا پیشکَش بِهَن گه عَبادت روحانی هُمَه هَر یَسَ.
ئو اَرّ آیلَل خدایمو، اِسَه وارثَلیش هِیم، یانی وارثَل خدا ئو هُمارثَ گَرد مسیح. وَه شرطی گه ایمِهیشَ گَرد او عذاو بِکیشیم تاگَه وَهگَرد او جِلال بِگِریم.
اَرّ تیَمِل بِهِیم، وَهگَرد او سِلطنتیشَ مِهِیم. اَرّ حاشا کِیمی اویش حاشامونَ مِهِه.
هُمِهیش ووژتو اِجور بَردَل زِنی اِطور مال روحانیای بِناءَ موئینو تا کاهنَل مقدّسی بوئینو گه وَهسونگَ عیسی مسیح، قُرونیَل روحانیای گه خدا قبولَ مِهِه تقدیم بِهِینو.
مِنتائای هُمَه نسِلی کینو گه دیاری بینونَ ئو کاهنَلی کینو گه شاهونَه کاهنیَ مِهِینو، ملت مقدّس ئو قومی گه مِلک مصخوص خداءَ، تا صفتَل فِرَه خاص او اِلوم کِینو، او گه هُمَه اژ تیَریکی دَوَت کِردیَسیِ نُیر بِلُجوئی ووژ.
ئو ایمَه کِردیَ مملکت ئو کاهنَلی اَرِه خدا، باوَه ووژ، جِلال ئو سِلطنت اَر او تا ابد. آمین.
اَسَه دَنگمی اژ آسمو شنَفت گه موئِتی: «بِنُیسِن: خَوزگالَ کسَلی گه اَژیرِ دُما اِنوم خداونَ مَمِرِن.» ئو روحِ خدا وِتی: «اَاَ، خَوزگالَ اَرینو، اونَل اژ جُورَلو سِتارونَ مَگِری، اَرِیَگه کارَلو وَه دُم سرونا مای!»
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. هر کی فائق بای، اژ مرگ دوئِم ضِرَدئون نِمَرَستی.
اَسَه مرگ ئو دنیا مِردیَلو آوشد اِنوم دریاچَه آگِر. ایی دریاچَه آگِرَ، مرگ دوئِمَ.
مِنتائای بیجورَتَل ئو بیایمونَل ئو تویکتیَلَل ئو آمکُشَل ئو زِنهاکارَل ئو جادوگرَل ئو بِتپِرَسَل ئو کُل دِروزِنَل، دریاچَه گُرگِرتی وَه آگِر ئو گوگرد، ماوَ نَصُیو. یَه مرگ دوئِمَ.»
ئو دیَر نِماوَ شو ئو اونَل هَوَجَهئو نِمَکُوءَ نُیر چراخ یا هویَر، اَرِیَگه خداون خدا ماوَ نُیر اونَل، ئو اُوُ تا ابدالآباد سِلطنتَ مَهَن.
«ئو اِسگَه، مِنِ ایی زویَ مام! خَوزگالَ کسی گه قصَهل نبوّت ایی کِتاوَ ماریَ جا.»
«هر کی فائق بای، یَه موئَشخِمیئون گه وَهگَرد مِه بنیشی اَرسر تخت مِه، هَرهُنَ گه مِنیش فائق هاتِم ئو وَهگَرد باوَهم نیشتِم اَرسر تخت او.
ئو اونَلِت کِردَ مملکتی ئو کاهنَلی اَرِه خداءِ ایمَه ئو اونَل اَررُی زَمی سِلطنتَ مَهَن.»